اثرات بیولوژیکی تفاله انگور بر فراسنجه های عملکرد رشد و متابولیت های خونی بره های پرواری افشاری

هدف این پژوهش، بررسی اثرات بیولوژیکی مصرف سطوح مختلف تفاله انگور بر فراسنجه¬های رشد و متابولیت¬های خونی بره¬های پرواری بود. حدود 6 تن تفاله انگور سیاه حاصل از تولید آبمیوه در کارخانه عالیفرد(سن¬ایچ) جمع¬آوری شد. تفاله¬ها به آزمایشگاه موسسه تحقیقات علوم دامی کشور منتقل و در فضای مسقف، با تهویه مناسب خشک شدند. ترکیبات شیمیایی تفاله انگور و علوفه یونجه مشتمل بر انرژی¬خام، پروتئین¬خام، دیواره¬سلولی، خاکسترخام، کربوهیدرات¬های غیرفیبری، ترکیبات¬فنلی، تانن¬کل و چربی¬خام (به¬روش AOAC) تعیین شدند. تفاله انگور در 5 سطح (صفر، 20، 40، 60 و80 درصد) و در قالب طرح کاملاً تصادفی(5 تیمار و 6 تکرار) جایگزین علوفه یونجه در جیره بره¬های نر نژاد افشاری (نسبت علوفه به کنسانتره جیره 40 به 60 درصد) شد. فراسنجه¬های عملکردی شامل افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و ضریب تبدیل متابولیکی (به¬روشNRC) تعیین شد. متابولیت¬های خونی شامل گلوکز، ازت¬کل و ازت اوره¬ای پلاسمای خون، در هر 28 روز یک¬بار اندازه¬گیری شد. نتایج نشان داد: ترکیبات شیمیایی تفاله ¬انگور با علوفه یونجه(‍05/0P<) متفاوت بود. میزان افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و ضریب تبدیل متابولیکی (نسبت کلیبر) بره¬های آزمایشی تغذیه شده با مصرف سطوح مختلف تفاله انگور، تفاوت معنی¬داری (‍05/0P<) داشتند. بین فراسنجه¬های خونی بره¬های آزمایشی نیز اختلاف معنی¬داری (‍05/0P<) وجود داشت. درمجموع مناسب¬ترین عملکرد بره¬های پرواری، در تیمار آزمایشی 60 درصد علوفه یونجه با 40 درصد تفاله انگور به¬دست آمد. لذا مصرف بهینه تفاله انگور، می¬تواند باعث کاهش هزینه خوراک بره¬ها و نیز افزایش تولید گوشت قرمز گردد.

عملکرد پروار، تفاله انگور، متابولیت های خونی، بره افشاری.