امید در مراقبت کنندگان و بیماران همودیالیزي

زمینه و هدف: در بیماري هاي مزمن، امید مکانیسم سازگاري مهمی بوده و به عنوان فاکتوري چند بعدي در بهبودي و سازگاري موثر تعریف می شود. ناامیدي و به دنبال آن افسردگی یک پیامد شایع در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه است. به دلیل شیوع بالاي عوارض و اختلالات روانی اجتماعی مشاهده شده در بیماران دیالیزي و مراقبت کنندگان آنها این مطالعه با هدف تعیین سطح امید بیماران همودیالیزي و مراقبت کنندگان آنها صورت گرفته است. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی مقایسه اي از نوع مقطعی، تمامی بیماران تحت درمان با همودیالیز مراجعه کننده به بیمارستان امام علی(ع) شهر بجنورد و مراقبت کننده اصلی آنها که حداقل 6 ماه از شروع درمان آنها گذشته باشد، از فروردین تا خرداد ماه سال 1392 مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده شاخص امید هرث بود. تجزیه و تحلیل داده ه ا با استفاده از آزمون هاي آماري همچون مجذور کاي، تی تست و محاسبه ضریب صورت گرفت. SPSS همبستگی پیرسون و با به کارگیري نرم افزار 17 19/ یافته ها: در مجموع تعداد 62 نفر بیمار و 63 مراقبت کننده وارد مطالعه شدند. میانگین امید در گروه بیمار 7 18 بود و از نظر آماري تفاوت معنی داري مشاهده نشد اما اختلاف آماري سطوح / و در گروه مراقبت کنندگان 7 ،% افراد داراي امید پایین، متوسط، بالا درگروه بیماران به ترتیب 79 .( p= 0/ امید در دو گروه معنی دار شد( 001 1% بودند و هیچکدام از مراقبت کنندگان وضعیت /6 ،%98/ %3/2 و در گروه مراقبان به ترتیب داراي امید 4 ،%17/7 امید بالایی نداشتند. نتیجه گیري: یافته هاي مطالعه بیان گر این بودند که مراقبت کنندگان نمره امید کمتري را نسبت به بیماران دارند که بر لزوم برنامه ریزي جهت حمایت و بازتوانی مراقبت کنندگان بیماران مبتلا به بیماري هاي مزمن در کنار درمان و حمایت از بیمار تاکید دارد

امید ، مراقبت کنندگان، دیالیز، نارسایی مزمن کلیوي