زمینه و هدف: هدف از اجراي اين پژوهش بررسي اثر هشت هفته تمرین استقامتي با مدت هاي مختلف بر سطوح پروتئین شوک گرمایی 27 پلاسما در موش های صحرايي نر نژاد ویستار بود. روش تحقیق: براي اين منظور 40 سر موش نر هشت هفته اي با ميانگين وزن 10 ± 189 گرم از انستیتو پاستور شمال ایران تهیه و به طور تصادفي در گروه كنترل و سه گروه تمريني تقسیم شدند. گروه هاي تمريني به مدت هشت هفته، هر هفته پنج روز، با شدت 20 متر بر دقيقه )معادل 50 تا 55 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی( با مدت هاي 30 ، 60 و 90 دقيقه و شيب صفر درجه روي نوار گردان ويژه جوندگان، به تمرين پرداختند. برای اندازه گیری سطوح پروتئین شوک گرمایی 27 پلاسما پس از هشت هفته تمرین و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، موش ها بی هوش شدند. سطح پروتئین شوک گرمایی 27 پلاسما با استفاده از كيت EIA و به روش آنزيم لينك ايمنواسي ) ELISA ( اندازه گیری شد. داده ها به روش آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقیبی LSD تجزيه و تحليل گردیدند. مقدار 05 / p > 0 به عنوان حداقل سطح معنی داری تفاوت میانگین ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: نتايج نشان داد كه سطوح پروتئین شوک گرمایی 27 پلاسما در گروه تمرینی 60 دقيقه، به طور معناداری ) 05 / P<0 ( بالاتر از سایر گروه ها است. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که تمرینات استقامتی با شدت و مدت متوسط ) 60 دقیقه( در مقایسه با مدت کوتاه تر و بلندتر، باعث افزایش بیشتری در سطوح پروتئین شوک گرمایی 27 پلاسما می شود.
کلید واژگان :پروتئین شوک گرمایی 27 پلاسما، مدت فعالیت، موش های صحرايي.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک