از جمله معضلات قرن حاضر آشفتگي‌هاي عاطفي و هيجاني در روابط انساني است. با توجه به نيازمندي به تفكر دربارة تأثيرگذاري تقيدات ديني بر امور انساني، به‌ويژه مسائل عاطفي و رواني، اين پژوهش با هدف مقايسة سازش‌يافتگي زناشويي و بهزيستي روان‌شناختي در دو گروه افراد نمازگزار و غيرنمازگزار انجام شد. روش پژوهش، توصيفي از نوع علّي ـ مقايسه‌اي است. جامعة آماري شامل تمامي دبيران متأهل شهرستان لنگرود در سال 1391 بود كه با استفاده از روش خوشه‌اي چندمرحله‌اي، تعداد 150 نفر انتخاب شدند. از مقياس سازش‌يافتگي زناشويي اسپانير و پرسش‌نامه بهزيستي روان‌شناختي ريف استفاده شد. بررسي فرضية پژوهش با استفاده از تحليل چندمتغيره، تحليل واريانس يك متغيره و آزمون T مستقل انجام شد. نتايج تحليل داده‌ها نشان مي‌دهد كه تفاوت مشاهده‌شده بين دو گروه افراد نمازگزار و غيرنمازگزار در سازه‌هاي سازش‌يافتگي زناشويي و بهزيستي روان‌شناختي از لحاظ آماري معنادار است. بنابراين، مي‌توان به كاركرد مهم نماز، به‌عنوان هستة دين و مهم‌ترين شكل عملي دينداري در انسجام عاطفي و روان‌شناختي خانواده اشاره نمود.
کلید واژگان :نماز، سازش‌يافتگي زناشويي، بهزيستي روان‌شناختي.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک