امي بودن پيامبر اكرم(ص) در معناي ناتواني در خواندن و نوشتن، يكي از مباحثي است كه قرآن كريم بر آن تصريح دارد. آيات، روايات و اسناد تاريخي اين مطلب را به طور حتم اثبات مي كنند كه پيامبر اكرم(ص) تا زمان بعثت توانايي خواندن و نوشتن نداشت. اين مهم مورد اتفاق انديشمندان اسلامي فريقين مي باشد. اما با وجود اين، شبهات فراواني در اين باره از سوي برخي از مستشرقان مطرح گرديده كه معتقدند پيامبر اكرم(ص) قبل از بعث، خواندن و نوشتن مي دانست و كتاب هاي آسماني پيشين را خوانده است. برخي ديگر از مستشرقان نيز براي واژه «امي» مفهوم مخالف ارائه داده اند و بر اين باورند كه اين واژه دلالت بر نخواندن و ننوشتن پيامبر اكرم(ص) ندارد، بلكه به معناي پيامبر بُت پرستان يا پيامبر غيريهود است. جستار پيش رو، ضمن نقد و بررسي آراي مستشرقان در اين باره، مفهوم صحيح امي بودن پيامبر اكرم(ص) را مستند به دلايل قرآني، روايي و تاريخي بيان مي نمايد و نتيجه اينكه پيامبر اكرم(ص) تا زمان بعثت (به اتفاق) و يا حتي پس از آن، تا آخر عمر مبارك خود (بااختلاف) نه خواند و نه نوشت كه غايت اين امر، مسدود كردن راه شبهه افكني منكران رسالت ايشان بوده، همچنان كه اعجاز قرآن و آورنده آن نيز با اين مطلب اثبات مي شود.
کلید واژگان :قرآن، پيامبر اكرم(ص)، امي، خواندن و نوشتن، مستشرقان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک