ارزیابی رضایت کارکنان از سیاست‌های توسعه سرمایه انسانی در دانشکده-های علوم رفتاری و اجتماعی دانشگاه

ﻫﺪف پژوهش ﺣﺎﺿﺮ، ارزیابی سیاست­های توسعه سرمایه انسانی در دانشکده­های علوم رفتاری و اجتماعی دانشگاه تهران است. روش پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر شیوه‌ی گردآوری داده­ها توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه‌ی آماری شامل کلیّه کارشناسان دانشکده­های علوم رفتاری و اجتماعی دانشگاه تهران می­باشد، که تعداد آن‌ها برابر با 163 نفر است؛ بنابراین، 142 کارشناس از این دانشکده­ها از طریق نمونه­گیری طبقه­ای متناسب انتخاب شدند. آن‌ها پرسشنامه سیاست­های توسعه سرمایه انسانی لای ون (2007) را کامل کردند. برای روایی پرسشنامه از تحلیل عاملی تأییدی بهره گرفته شد. شاخص­های تحلیل عاملی نشان دادند که پرسشنامه برازش خوبی دارد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از آلفای کرونباخ (877/0) گرفته شد. داده­ها با استفاده از آزمون‌هایتی تست تک نمونه­ای و آنوای یک­طرفه تحلیل شدند. یافته­ها نشان داد که: 1) داﻧﺸﻜﺪه مدیریت در متغیر سیاست­های توسعه سرمایه انسانی دارای ﺑﻴﺸــﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ اﺳﺖ و داﻧﺸﻜﺪه اﻗﺘﺼﺎد دارای ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ می­باشد. 2) بین دانشکده­های علوم رفتاری و اجتماعی دانشگاه تهران ازلحاظ سیاست­های توسعه سرمایه انسانی و ابعاد تشکیل‌دهنده‌ی آن (سیاست­های تأمین آموزش و توسعه، نظارت و راهنمایی مدیر و فرصت­های آموزش و توسعه) تفاوت معناداری مشاهده نشد.

آموزش و توسعه، نظارت و راهنمایی مدیر، فرصت‌های آموزش و توسعه، دانشگاه تهران