ترکیبات سمی و بازدارنده موجود در فرآورده های هیدرولیزی مواد لیگنوسلولزی از قبیل اسید استیک و ترکیبات فنلی، مشکل اصلی فرآیند تبدیل بیوشیمیایی مواد لیگنوسلولزی به سوخت های زیستی مانند بیواتانول می باشند. در این تحقیق، عملکرد چهار قارچ فیلامنتوس ،Mucor indicus ،Rhizopus oryzae ،Aspergilus oryzae وintermedia Neurospora در محیط کشت های سنتزی حاوی صفر، سه، پنج و هفت گرم بر لیتر اسید استیک بر روی تولید بیومس قارچی، مصرف قند و اسید استیک و همچنین تولید اتانول بررسی شدند. مقدار بیومس قارچی به دست آمده بعد از زمان کشت 48 و 72 ساعت نشان داد که افزودن اسید استیک به محیط کشت، سبب کاهش سرعت رشد قارچ ها و افزایش فاز تأخیر شد. تأثیر بازدارندگی اسید استیک بر رشد قارچ M. indicus نسبت به سایر قارچ ها بیشتر بوده و تولید بیومس حاصل از کشت این قارچ در غلظت بیشتر اسید استیک (پنج گرم بر لیتر) به شدت کاهش یافت، درحالی که قارچ A. oryzae تحمل (بردباری) خوبی نسبت به اسید استیک نشان داد. نتایج نشان داد که تأثیر اسید استیک بر مقدار بیومس قارچی و تولید اتانول وابسته به غلظت اسید استیک و نوع قارچ مصرفی بوده و می تواند اثر مثبت و یا منفی داشته باشد. غلظت اتانول حاصل از تخمیر قارچ های R. oryzae و A. oryzae در محیط کشت حاوی اسید استیک به ترتیب کاهش و افزایش پیدا کرد. با توجه به نتایج تخمیر، قارچ های فیلامنتوس آزمایش شده قادر به رشد و تولید اتانول در محیط کشت حاوی هفت گرم بر لیتر اسید استیک نبودند.
کلید واژگان :اتانول، اسید استیک، بیومس قارچی، قارچ های فیلامنتوس
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک