زمينه و هدف: ازدواج مقدمه تشكيل خانواده است، چنانچه ازدواج و زندگي خانوادگي شرايط نامناسب و نارضايتي زوجين را براي ارضاء نيازهاي رواني يكديگر ايجاد كند، اثرات منفي و گاهي جبران ناپذير به جا ميگذارد. لذا هدف از پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر بخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر رضايت زناشويي در ميان زوج هاي متاهل انجام شده است. روش كار: روش پژوهش نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان متاهل دانشگاه آزاد اسلامي بندرعباس در سال ۹۴-۹۳ بود. پروتكل درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به صورت مداخله ۱۲ جلسه اي در مدت ۳ ماه اجرا گرديد. تعداد ۱۵۰ نفر از دانشجويان انتخاب و پس از برگزاري پيش آزمون، تعداد ۴۰ نفر از آنان كه كمترين نمرات را از ابزار سنجش اين پژوهش، پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ، كسب كرده بودند، انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. آزمودنيها يك ماه پس از درمان نيز به پرسشنامه پاسخ دادند. با استفاده از نرم افزار SPSS- ۲۰ داده ها با آزمون هاي آمار توصيفي و تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه بين نمرات ميانگين پس آزمون دو گروه در زير مولفه هاي رضايت زناشويي (آزمايش، ۲۴/۵۴، كنترل، ۱۹/۸۳)، ارتباطات (آزمايش، ۲۲/۱۰، كنترل، ۱۹/۸۱)، حل تعارض (آزمايش، ۲۰/۳۵، كنترل، ۱۷/۱۵) و تحريف آرماني (آزمايش، ۱۶/۵۶، كنترل، ۱۴/۵۵) تفاوت معنادار وجود دارد (۰/۰۵p<). نتيجه گيري: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد ميتواند ميزان رضايت زناشويي را در ميان زوج ها افزايش دهد، بنابراين مي توان از اين روش درماني در كنار ساير مداخلات استفاده كرد.
کلید واژگان :درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، رضايت زناشويي، حل تعارض، ارتباطات، تحريف آرماني
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک