رمان هفت جلدی آتش بدون دود ، برنده ی «جایزهی برگزیده‌ی داستان نویسی بیست سال پس از انقلاب» اثر ارزشمند زنده یاد نادر ابراهیمی(1387-1315 ش.)، روایتی از پیدایی قوم ترکمن و سرگذشت زندگی آنان تا سال‌های پایانی حکومت پهلوی است. نادر ابراهیمی علاوه براین رمان پرآوازه ، سفرهای دور و دراز هامی و کامی در وطن و نیز داستان‌های دشنام، بدنام، کلاغها، خانه‌ای برای شب و ده‌ها داستان ونمایشنامه ودرچندین عرصه نگاشت: ادبیات کودکان و بزرگسالان و آثارنظری، ترجمه، مقاله و آثاری از این دست که در این میان کتاب صوفیانه‌ها و عارفانه‌ها (تاریخ تحلیلی پنج هزارسال ادبیات داستانی ایران) و رمان آتش بدون دود، جایگاه بارز و برجسته‌ای دارد. او نویسنده‌ای است نمادگرا، با سبکی شاعرانه در نثرنویسی، توانا در کاربرد زاویه‌ی دید ، روایت‌پردازی و پرداخت شخصیّتی. یکی از شگردهای هنری نادرابراهیمی درعرصه‌ی داستان‌نویسی، توانایی او در شخصیّت‌پردازی است. اوبه خوبی آگاه است که این عنصر مهمّ داستانی، پیرنگ داستان را استوارتر و درون‌مایه راجذّاب‌تر می کند. امّا به رغم جایگاه شخصیّت‌پردازی داستانی، در نقد و تحلیل عناصر داستانی ادبیات فارسی این موضوع کمتر توجّه شده است. کاربرد آگاهانهی روشهای شخصیّت‌پردازی در نگارش داستان، از مواردی است که به تازگی مورد توجّه قرار گرفته است.دراین مقاله کوشیده شده به بازشناخت رمان آتش بدون دود پرداخت وبه نقدو تحلیل عناصر داستانی ازجمله زمان، مکان ، زاویه‌ی دید، شخصیت پردازی ،پیرنگ داستان ودرون مایه – البته بانگاهی نو ومتفاوت- روی آورد. به ویژه که نادر ابراهیمی در پرداخت شخصیّتهای داستانی وتوجّه به عناصر ساختاری ودرون مایه ای داستان های خود بسیار سنجیده عمل میکرد ورمان آتش بدون دود به خوبی بازتابنده ی این موضوع است.
کلید واژگان :ساختارداستانی ،روایت، پیرنگ، آتش بدون دود، نادرابراهیمی
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک