درّۀ نادره، تالیف میرزامهدیخان استرآبادی كتابی در تاریخ افشاریّه است. با توجّه به جایگاه ویژۀ نویسنده در دستگاه نادر، این كتاب مشحون است از اطلاعات ارزشمند و دسته اوّل در تاریخ دوران مذكور و از این جهت یکی از منابع اصلی پژوهشهای تاریخی مربوط به اواخر دورۀ صفویّه، دورۀ افشاریّه و حتّی آغاز دورۀ زندیّه به شمار می آید. موقعیّت ویژۀ نویسنده ایجاب می کرده كه افزون بر تصریح به برخی وقایع، پاره ای دیگر از رخدادهای زمانه را تلویحی بیان كند. برای رسیدن توأمان به لایه های پنهان متن و ویژگی های سبکی آن، می توان از تحلیل گفتمان انتقادی بهره برد؛ كاری كه این نوشتار بدان پرداخته است. در این نوشتار با انتخاب پنج ویژگی سبکی خاصّ این كتاب، یعنی: براعت استهلال ویژه در آغاز هر فصل، واژه پنداریِ عبارتها و جمالت عربی، الگوی ویژۀ فعل مجهول، تناسب و ایهام تناسب مفرط و توصیفهای طولانی، آنها را با آنچه نورمن فركلاف، زبانشناس انگلیسی در رویکرد خود به تحلیل گفتمان انتقادی در نظر داشته، تطبیق دادیم. یافته های پژوهش حاكی از آن است كه این ویژگی های سبکی را میتوان در ذیل دسته بندیهای فركلاف، به عنوان عوامل گفتمانساز متن در نظر گرفت؛ افزون بر آن برخی از ویژگیها نظیرِ بهره گیری افراطی از تناسب و ایهام تناسب )و به تبع آن: سجع و جناس(، واژه پنداری عبارت و جمله و براعت استهلال، از نکاتی است كه در دسته بندی های فركلاف جای ندارد و میتوان آنها را نیز در آن دسته بندی گنجاند.
کلید واژگان :درّۀ نادره، استرآبادی، تحلیل گفتمان،فركلاف، سبک شناسی.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک