تأثیر فشار کاری بر توسعۀ مهارت با نقش میانجی سبک های عمومی تصمیم گیری کارکنان دانشگاه

این پژوهش با هدف «تأثیر فشار کاری بر توسعۀ مهارت با نقش میانجی سبک‌های عمومی تصمیم‌گیری کارکنان دانشگاه» انجام‌گرفته است روش پژوهش توصیفی – پیمایشی باهدف کاربردی و از لحاظ زمانی مقطعی و با توجه به جمع‌آوری اطلاعات میدانی و با توجه به روش تجزیه‌وتحلیل اطلاعات و رابطه بین متغیرها، از نوع همبستگی بوده است. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی کارکنان یکی از دانشگاه‌های دولتی به تعداد 322 به‌صورت طبقه‌ای انتخاب شدند. برای تعیین حجم نمونه در پژوهش حاضر با استفاده از فرمول کوکران و با سطح اطمینان 95 درصد، تعداد 183 نفر انتخاب شدند. ابزار اصلی مورد استفاده در این تحقیق، پرسشنامه‌های فشار کار (QWI) (Spector & Jex, 1998)، پرسشنامۀ سبک‌های عمومی تصمیم‌گیری اسکات و بروس (GDMS) و توسعه مهارت توسط (BoyceZaccaro & Wisecarver, 2010) بود. برای بررسی نرمال بودن داده‌ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و برای تحلیل داده‌ها از روش معادلات ساختاری استفاده شد و برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از نرم‌افزار SPSS23 و Smart Pls3 استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد فشار کاری بر سبک‌های عمومی تصمیم‌گیری و توسعۀ مهارت تأثیر مستقیم دارد. همچنین فرضیات فرعی تحقیق نیز مورد تأیید قرار گرفت یعنی فشار کار بر تصمیم‌گیری و توسعۀ مهارت؛ و سبک‌های عمومی تصمیم‌گیری بر توسعۀ مهارت نیز تأثیر مستقیم دارد. نتایج تحقیق نشان داد توجه به کارکنان دانشگاه به‌عنوان منابع و سرمایه‌های انسانی و توانمندسازی آنان از لحاظ مهارتی و سبک‌های تصمیم‌گیری می‌تواند جامعۀ دانشگاهی را در مسیر توسعه و پیشرفت قرار دهد.

فشار کاری توسعۀ مهارت سبک عمومی تصمیم‌گیری کارکنان