فرمالیسم یکی از مهمترین نظریههای نقد ادبی معاصر است. بنیانگذاران این نظریه در اوایل قرن بیستم، گامی مهم در زمینۀ عدول از زبان هنجار برداشتند و با طرح مباحث و اصطلاحاتی مهم، به بررسی و طبقهبندی عوامل قابل شناسایی ایجاد زبان ادبی و بهخصوص شعر در قالب مباحثی مانند هنجارگریزی، آشناییزدایی و ... مبادرت ورزیدند. یکی از عوامل مهم در گسترش هنجارگریزی در آثار شاعران دهههای اخیر، نوگرایی و تلاش برای دست یافتن به آزادی اندیشه و نشان دادن جریانهای فکری است. محمود درویش یکی از شاعرانی است که انواع هنجارگریزی در اشعار وی به چشم میخورد که یکی از بارزترین آنها، هنجارگریزی نوشتاری است. پژوهش حاضر بر آن است تا با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و بررسی شعر درویش، به بررسی روشهای هنجارگریزی نوشتاری در ساختار ظاهری شعرش و تبیین دلالتها و اهداف آن بپردازد. نتایج پژوهش حاکی از این است که ازجمله شیوههای هنجارگریزی نوشتاری در شعر او میتوان به موارد زیر اشاره کرد: کاربرد نقطهچین در آغاز مصراع شعر برای پردازش واژگان شعری، کاربرد نقطهچین به جای مصراع کامل با هدف جلوگیری از ضعف خود و نیز خستگی خواننده، به کاربردن برخی علائم نگارشی همچون مربع، قلاب، خط تیره و خط مورب برای نوسازیِ ظاهر شعر و نیز تأکید بر یک مسئلۀ خاص و همچنین شکستن مصراعها و کوتاه و بلندکردن آنها و آوردن یک بیت شعری به صورت افقی و تکرار آن به صورت عمودی و کلمه به کلمه با هدف تأکید و جلب توجه خواننده به آن مسئله است.
کلید واژگان :شعر ، هنجارگریزی، نوشتاری ، محمود درویش
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک