واکاوی تعداد ادلّه ی اثبات دعوای مدنی در حقوق ایران

با توجّه به جایگاه مهم و تأثیر شناسایی نظام ادلّه¬ی پذیرفته شده در یک سیستم حقوقی ذهن حقوقدان را در پی پردازش و درک این موضوع به جستجو وادار می¬کند. نظام¬های حقوقی مختلف با توجّه به پذیرش هدف آن¬ها، متفاوت است. ادلّه¬ی اثبات دعوی در حقوق ماهوی و شکلی ایران با ابهامات و اختلاف نظرهایی رو به رو است که نشأت گرفته از منابع مورد استفاده و تمایل به تعادل بین دو نظام برجسته¬ی -انحصار و تمثیل- است. دیدگاه این مقاله بر آن است که مقنّن ایرانی به نحو اصولی از شیوه¬ی احصاء پیروی نموده است و نشانه¬های تمثیل را کم و بیش و به طور محدود پیش¬بینی کرده است، امّا تمایل اصلاحات قانونی و رویه¬ی قضایی، به سوی افق وسیع¬تر کردن امکانات طرفین دعوای مدنی برای استفاده از ادلّه¬ی متنوع و متناسب با پیشرفت علوم است.

دلیل، اثبات، دعوا، حصر، تمثیل.