کنترل و نظارت همواره جزء اصول و وظایف اساسی مدیریت بوده است که ارتباط تنگاتنگ با سایر اصول و وظایف مدیریت دارد به طوری که ناکامی در آن برابر ناکامی در مدیرید می باشد. سازمانها براي حفظ بقاي خود و پيشرفت در دنياي رقابتي امروز به بهبود مستمر عملکرد خود نياز دارند و در اين راستا استفاده از نظام هاي نظارتی و کنترل مديريت امری ضروري است. از جمله مبانی نظری راجع به کنترل و نظارت، که امروزه توسعه زیادی یافته است و بر آن تاکید می گردد، این است که در «فرایند کنترل سازمانی » محور اصلی باید « خود کنترلی » یا «کنترل خود» باشد . از طرفی دیگر با توجه به عواقب بد کنترل و نظارتهای نادرست در عصر حاضر جوامع مختلف مي كوشند تا از راههاي گوناگون خود كنترلي را در افراد سازمان خود تحقق بخشند و يا آن را تقويت كنند. یعنی شرایطی ایجاد کنند که نیاز به حضور مقام مافوق نباشد و از طرفی هم كاركنان بدون ترس از عواقب كنترل، وظايف خويش را انجام دهند. نظارت به مفهوم عام آن، به اتفاق آرا، یکی از اصول مدیریت است که در اسلام نیز به آن توجه کافی شده است.سیره امام علی (ع) در حکومت چند ساله او که شاهد این نوع کنترل و نظارت ها بوده ایم بوده ایم خود بیانگر این مدعاست. از این رو این تحقیق تلاشی است در جهت بیان جامع نظام کنترل و خودکنترلی و راهکارهای اسلامی با الگوگیری از سیره امیرمومنان علی (ع) در زمنیه تحقق خود کنترلی بعنوان بخشی از نظام کنترل، که اهمیت ویژه ای در نظریه های مدیریت یافته است.
کلید واژگان :نظارت ،کنترل، خودکنترلی، سازمان، مدیریت
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک