بررسی هویت بخشی شهر بابل در بهسازی و کالبدی محیطی بافت فرسوده شهر

امروزه موضوع بازشناسی هویت و احیای آن به ضرورت مهمی در سیاست گذاری های شهری و تعیین ساختار فرهنگی در شهرها تبدیل شده است . هویت شهری نشان دهنده فرهنگ شهرنشینان است، بافت فرسوده تاریخی به عنوان هویت و تبلور فرهنگ آن شهر می باشد . بنابراین، حفظ آن در زمان بهسازی و نوسازی تاكید می شود . شهرها نیز مانند موجودات زنده ای هستند كه رشد و زوال را تجربه می كنند . اگر عوامل منفی نظم و سازمان فضایی آنها را برهم زنند فرایند زوال آنها تسریع خواهد شد . بنابراین شهر های كهن و باستانی ایران،كه دارای هویت ویژه ای هستند و دارای بافت های قدیمی با ارزش و تاریخی اند در معرض زوال و فرسودگی هستند شهر بابل به عنوان یكی از شهرهای قدیمی شمال ایران در معرض خطر نابودی و فرسودگی قرار دار د . این تحقیق از نظرهدف كاربردی و از لحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی است ، پس از جمع – آوری اطلاعات میدانی كه با استفاده از ابزار پرسشنامه تكمیل خواهد شد. همچنین برای نمایش نتایج داده های تحلیلی و توصیفی از انواع نمودارها، دیاگرامها، نقشه ها، منحنی ها و ... نیز استفاده خواهد شد .به منظور تحلیل نتایج از نرم افزار SPSS و GIS و به منظور اثبات فرضیات تحقیق از آزمونهای t و همبستگی پیرسون و آموزن خی دو و فریدمن استفاده خواهد شد. نتایج پژوهش به دست آمده از آزمون های به عمل آمده از افراد و انجام تجزیه و تحلیل های مربوطه در مورد در مورد فرضیات تحقیق نشان می دهد، هویت بخشی ، دسترسی ، ایمنی ، زیست محیطی ، كالبدی ، ساختاری بر بهسازی كالبدی محیطی بافت فرسوده تاثیر مثبت و معناداری داشته است. مرا كز شهرها با سابقه قدیمی، به دلیل مركزیت جغرافیایی، سهولت دسترسی، مركزیت ثقل اقتصادی و ویژگی های تاریخی _ فرهنگی دارای پتانسیل بالقوه بالایی می باشند.

هویت بخشی ، بهسازی ، كالبدی محیطی ، بافت فرسوده ، شهر بابل