چکیده :

پژوهش حاضر به ارزیابی نقش سبک­های مدیریت فرماندهان و مدیران ناجا بر میزان شناخت و توجه مدیران به عوامل انگیزشی کارکنان می­پردازد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش انجام توصیفی و از نظر نوع، همبستگی است. جامعه­ی آماری پژوهش را کلیه­ی کارکنان ستاد فرماندهی انتظامی استان گلستان تشکیل می­دهند که از این جامعه به تعداد 167 نفر با استفاده از فرمول کوکران به صورت تصادفی ساده انتخاب شده است. از پرسشنامه­ی استاندارد سبک مدیریت اشمیت(1998) و پرسشنامه­ی استاندارد عوامل انگیزشی هرزبرگ که توسط بخشی و همکارانش در سال 1383 طراحی شده است، بر روی نمونه آزمایش شده است. ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه سبک مدیریت 92% و پرسشنامه­ی عوامل انگیزشی 84% محاسبه گردیده است. داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و آزمون فریدمن محاسبه گردیده است. پس از تجزیه و تحلیل داده­ها مشخص گردید که سبک مدیریت بر میزان شناخت و توجه مدیران به عوامل انگیزشی اثر مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین ابعاد سبک مدیریت(هدف­گرا، عضوگرا، سایه­نما و میانه­رو) بر میزان شناخت و توجه مدیران به عوامل انگیزشی اثر مثبت و معناداری وجود دارد. با توجه به آزمون فریدمن نیز به ترتیب بیش­ترین میانگین اختصاص به هدف­گرا و سپس میانه­رو، سایه­نما و در نهایت عضوگرا قرار داشته است.

کلید واژگان :

سبک مدیریت، عوامل انگیزشی ، ستاد فرماندهی انتظامی استان گلستان



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک