تحلیل فضایی نواحی جرم خیز با استفاده از مدل¬های تصمیم گیری چند معیاره مطالعه موردی شهرستانهای استان ایلام

رشد بي رويه جمعيت در مناطق شهري موجب بروز مشكلاتي گردیده است يكي از مسائل مهم در شهرهاي افزایش میزان جرایم می¬باشد و احساس امنیت را که یکی از نیازهای روحی انسان و از مهمترین شاخص¬های کیفیت فضا است با چالش مواجه¬کرده است. هدف از این پژوهش رتبه¬بندی نواحی جرم خیز و همچنین بررسی نسبت جرم به تراکم جمعیت در استان ایلام با استفاده از مدل¬های تصمیم گیری چند معیاره در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. داده¬های مورد استفاده نیز مربوط به سالنامه آماری استان در سال 1390 است. یافته های پژوهش نشان می¬دهد که شهرستان ایلام رتبه نخست را به خود اختصاص داده و به عنوان کانون اصلی جرایم صورت گرفته این استان می¬باشد. شهرستان آبدانان در رتبه دوم و شهرستان¬های دره¬شهر و دهلران در رتبه سوم کانون¬های جرایم در این استان می¬باشند. همچنین به منظور بررسی ارتباط بین فراوانی جرایم و متغیر زمینه ساز تراکم جمعیت با استفاده از GIS مورد ارزیابی قرار گرفت. که نتایج نشان می¬دهد بیشترین تراکم جرم در جمعیت ، شهرستان ملک شاهی، شهرستان¬های ایوان و دهلران به ترتیب به چشم می¬خورند. کمترین نسبت جرم به جمعیت نیز در شهرستان¬های ایلام و آبدانان دیده می¬شود که نشان دهنده رابطه مستقیم و مثبت بین نسبت جرایم و تراکم جمعیت وجود دارد. در مجموع نتایج حاصله با مطالعات نظری و تجربی پیشین، همخوانی دارد.

رتبه بندی، نواحی جرم خیز، مدل¬های تصمیم گیری چند معیاره، استان ایلام