زاع و خشونت به رفتاری پرخاشگرانه گویند که در جوامع روستایی از ساخت طایفه‌ای، سنتی، رقابت بر سر منابع کمیاب، قدرت، اختلافات تاریخی و ناسازگاری ارزشی بین گره‌ها برمی‌خیزد. چنین پدیده‌ای منجر به افت اعتماد اجتماعی، نهادینه شدن خشونت و عادی شدن آن، بی‌سازمانی اجتماعی، کژ کارکردی هنجار و قوانین، افزایش ستیز بین طوایف و بحران سرمایه اجتماعی می‌گردد. در این راستا، هدف اصلی پژوهش این است چه ارتباطی بین نزاع و خشونت با سرمایه اجتماعی وجود داشته و نزاع و خشونت چه تأثیری بر روی ابعاد سرمایه اجتماعی دارد؟ روش مطالعه حاضر از نوع پیمایش و کاربردی که با استفاده از تکنیک پرسشنامه اجرا شده است و با فرمول کوکران از ۶۰۰ نفر، ۲۰۰ نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب و روایی گویه‌ها از طریق آلفای کرونباخ بالای 70% تأیید شده است. یافته‌های استنباطی نشان می‌دهد که رابطه نزاع و خشونت با ازدواج برون گروهی (۳۳%-)، اعتماد اجتماعی (۱۱%-)، انسجام اجتماعی (۲۵%-)، مهاجرت (۶۱%-)، خشونت (۴۴%)، وجدان جمعی (۲۸%-)، همیاری محلی (۴۹%-)، طرد اجتماعی (۳۵%-)، خوشایندی محیطی (۲۲%-)، نابهنجاری اجتماعی (۳۹%) و مشارکت اجتماعی (۲۱%-) معنادار و رابطه آن با امنیت اجتماعی و انسجام اجتماعی معنادار نبوده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که نزاع و خشونت تأثیری مستقیم بر روی سرمایه اجتماعی در ابعاد گوناگون آن داشته و موجب شکل‌گیری سرمایه اجتماعی محدودکننده، بی‌اعتمادی، خشونت‌گرایی، طرد و حاشیه‌ای شدن گروه‌ها و درنتیجه کاهش مشارکت اجتماعی گردیده است. درنتیجه با تقویت سنت ریش‌سفیدی، تشکیل نهاد قضائی ویژه روستایی، آموزش طوایف، ایجاد نگهبان محله در روستا و برگزاری همایش مابین بزرگان ایلات و نهادهای دولتی می‌توان از تداوم نزاع و خشونت کاست.
کلید واژگان :نزاع، خشونت، سرمایه اجتماعی، طرد اجتماعی، مهاجرت، همیاری محلی
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک