در چند دهه ی اخیر، تحولات اقتصادی- اجتماعی از قبيل افزایش جمعیت، گسترش شهرنشینی، توسعه راه های ارتباطی و بهبود دسترسي، افزایش اوقات فراغت و بهبود رفاه اجتماعی، منجر به توسعه گردشگری در مناطق غير شهري گردیده است. در اين راستا گسترش خانه‌هاي دوم در مناطق روستايي داراي چشم‌اندازهاي طبيعي زيبا و بكر، نشاندهنده يك روند عمده در بازسازي روابط شهر و روستا با هدف استفاده از فضاهاي روستايي به منظور تفريح، گذران اوقات فراغت و سرگرمي توام با اقامت گردشگران در آن است. هدف از اين پژوهش، بررسي اثرات زيست محيطي گردشگري خانه هاي دوم در روستاهاي داراي اين پديده در محدوده دهستان حصار وليعصر است. نوع تحقيق کاربردي و روش آن توصيفي- تحليلي مبتني بر استفاده از مطالعات کتابخانهاي و ميداني (پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده) بوده است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آمارهاي توصيفي و آمار استنباطي (آزمون فريدمن، آمارهt تک نمونه-اي و ضريب همبستگي) استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد گردشگري خانه هاي دوم در روستاهاي نمونه اثرات مختلف زيست محيطي منفي به همراه داشته است.چرا که براساس آزمون tنمونه ای سطح معناداری بین شاخص های به کارگرفته شده وجو دارد و عمدتا سطح بالاتر از حد متوسط است. همچنین بيشترين میانگين رتبه ای به تغييرات كاربري اراضي و شاخص تخريب محيط زيست و كمترين ميانگين رتبه‌اي به آلودگي محيط زيست اختصاص يافته است. و بر اساس آزمون همبستگی بيشترين ميزان همبستگي بين تغييرات كاربري اراضي و تخريب محيط زيست مي‌باشد.
کلید واژگان :گردشگری روستایی، اوقات فراغت، خانه‌هاي دوم، اثرات زيست محیطی
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک