رژيم صهيونيستي اسراييل براي رهايي از فضاي متخاصم ميان كشورهاي خاورميانه، از سال ها پيش در پي گسترش نفوذ خود در مناطقي همچون كشورهاي مسلما ن نشين غيرعرب بوده است . بعد از فروپاشی شوروي، شرايط تا حدودي براي اسراييل فراهم شد تا با نفوذ تدريجي خود در منطقه قفقاز و به خصوص جمهوري آذربايجان بر مبناي تفكر ابتدايي رهنامه « بن گوريون » يا همان « نگاه به ماوراي حصار عرب » مناسبات گسترده اي را با آذربايجان برقرار نمايد. اين روابط پس از سال 1992 در شكل هاي مختلف اقتصادي، سياسي و امنيتي و فرهنگي نمود يافته است . حضور اسراييل در جمهوري آذربايجان به خاطر منابع سرشار از انرژي آن، فرصت ب ينظيري را براي تل آويو به وجود آورده است تا بتواند بخش مهمي از منابع مورد نياز خود را تامين كند. اين امر با توجه به انزجار ايران از سياس تهاي يك جانبه گرايانه ائتلاف غرب و اسراييل باعث كاهش سطح اثرگذاري راهبردي - امنيتي تهران بر باكو و كاهش امنيت شده است . در واقع با حضور گسترده اسراييل در بخش انرژي جمهوري آذربايجان، مي توان انتظار داشت ميزان فعاليت هاي اقتصادي امنيتي تل آويو در اين كشور افزايش يابد و ميزان مبادلات اقتصادي جمهوري اسلامي ايران با جمهوري آذربايجان در مقايسه با سرمايه گذاري هاي مشابه اسراييل كاهش يابد . همچنين به دليل تحديد نفوذ سياسي - اقتصادي ايران در آذربايجان درنتيجه حضور اسراييل، منافع و امنيت ملي كشورمان بر اثر تهديدهاي فزاينده، به چالش كشيده شود و به نوعي سبب تضعيف امنيت ملي ايران و تحديد تحرك منطقه اي ايران گردد.
کلید واژگان :جمهوري اسلامي ايران، اسراييل، جمهوري آذربايجان، انرژي، خطوط لوله
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک