جهانی شدن و فرهنگ‌پذیری

هنگامی کـه گروه هايی بـا پس زمينه های فرهنگی مختلـف بـا هم ارتبـاط نزديک پيـدا می کننـد، جريان فرهنگ پذيری آغاز می شـود و به تغييـرات فرهنگی و روان شناختی در هر دو گروه می انجامد. جريان دومی (به نام جهانی شدن) نيز توسط تماس بين فرهنگی پديد می آيد که به تغييرات فرهنگی و فردی منجر می شود. در اين زمينه دو فرضيه قديمی وجود دارد. اين دو جريان تغييرات بيشتری را در افراد غير 1 مسلط گروه ها ايجاد می کنند. . نتيجه ی نهايی، از دست رفتن ويژگی های رفتاری 2 و فرهنگـی ويژه ی افراد غير مسـلط گروه هاسـت که به جذب آن ها به درون يک جامعه ی همگون منجر می شـود که مشابه جامعه ی گروه مسلط است. بنابراين، نتيجه ی درازمدت اين دو جريان، پيدايش ی جهانی همگون اسـت که اعضـای آن يـک جامعـه اعتقادات، ارزش ها، اولويت های مصرفی و ساختارهای اجتماعی مشترکی دارند. در اين مقاله، چارچوب ويـژه ای از فرهنگ پذيری به کار برده شده است که فرض می کند، نتايج فرهنگی و روان شـناختی تماس بين فرهنگ ها بسـيار متنوع و متغير است و بنابراين فرضيات مطرح شده در بالا را به چالش می کشد. اين چارچوب، علاوه بر اين که می گويد افراد غيرمسلط در درون جوامع مسلط جذب می شوند، نتايج ديگری نيز مطرح می کند: «پيوستگی» که به حفظ رفتارها و فرهنگ های موجود، علی رغم ارتباط تنگاتنگ مـردم با هم درون يک چارچوب مدنی در حال توسـعه منجر می شـود؛ «جدايی» که به حفظ شـرايط فرهنگی و روان شـناختی در هنگامی منجر می شود که گروه ها و افـراد تا حد امکان از برقـراری ارتباط با هم خودداری می کننـد؛ «انزوا» که بـه فقر فرهنگی و روان شـناختی به ويژه بين گروه های غيرمسلط و نيز به حذف مشارکت کامل و برابر آن ها در جوامع بزرگ تر منجر می شـود. با اسـتفاده از مطالعات تجربی صـورت گرفته روی افراد بومـی و پراکنده، مهاجران و دولت ـ ملت ها، مثال هايی برای اين تنوع نتايج گردآوری شده است. ايـن مقاله نتيجـه می گيرد، احتمال جـذب افراد و همگن شدن در اثر تماس بين فرهنگی، کمتر از احتمال پيوسـتگی (کـه نشـان دهنده ی ميـزان بـالای تداوم فرهنگی و روان شناختی اسـت و به توليد ساختارهای اجتماعی جديدی منجر می شـود که افراد برقرار کننده ارتباط را در بر می گيرند) يا جدايی (به شـکل مقاومت در برابر فرهنگ جديد يا احيای ميراث فرهنگی خودی) است.

فرهنگ پذيری، جهانی شدن، راهکارهای فرهنگ پذيری، همگن سازی