اين پژوهش با هدف ارائه چهارچوبي براي ارزيابي كيفيت رابطه مربي-فراگير در دانشگاه و سپس بررسي تاثير ويژگي هاي جمعيت شناختي دانشجويان بر سطح و كيفيت اين رابطه انجام گرفته است. اين پژوهشه به لحاظ مخاطب شناسي، بنيادي، به لحاظ هدف، اكتشافي و توصيفي و به لحاظ روش، پيمايشي است. پس از بررسي ادبيات موضوع و مطالعه در آموزه ها و متون اسلامي، پرسشنامه محقق ساخته اي بر اساس شاخص هاي به دست آمده و به روش سرشماري در ميان 300 نفر از دانشجويان مقطع كارداني توزيع شد. تحليل عاملي اكتشافي داده ها چهار عامل مهارت تدريس و رفتار اخلاقي مربي، رفتار فراگير در كلاس، رفتار فراگير با مربي و هدف متعالي از مربي گري را آشكار و تحليل عاملي تاييدي روايي مطلوب ابزار اندازه گيري را تاييدكرد. نتايج تحليل Anova نيز نشان داد كه سن، جنس و شرايط اشتغال با كيفيت روابط مربي- فراگير رابطه معني دار داشته حال آنكه رشته تحصيلي رابطه معني داري با اين روابط نشان نداد.
