مدیریت دانش‌بنیان علوم مهندسی در کشورهای نیمه صنعتی به منظور توسعه‌ی کسب و کار هدفمند،

آتیه و فرجام تحصیلات در رشته‌های علوم مهندسی و فنی، همچنان جزو مباحث مبهم و تعریف نشده در سیاست‌های راهبردی بیشتر کشورهای در حال توسعه و نیمه صنعتی است. مدیریت دانش بنیان آتیه در علوم مهندسی، روشی برای مدیریت و جهت‌دهی تحولات علمی، پژوهش‌ها و تحقیقات درونِ دانشگاهی و درونِ سازمانی است. مفاهیم و تعارف هدایت‌کننده و تعیین شده در چنین نگرشی، باعث می‌شود فرایندهای علمی منسجم‌ و کاربردی‌تر شده و چشم‌انداز بلند مدت و مسیر حرکت تحصیل و پژوهش در رسیدن به بازار کسب و کار در سالهای آتیِ پیش روی دانشجویان فعلی مراکز فنی و مهندسی هموار گردد. به همین دلیل نظام‌مند بودن مسیر علمی دانش در کشورهای درحال توسعه در نهایت به ارتقاء کیفیت تدریس در مراکز علمی می‌رسد و مهم‌ترین نکته در این خواهد بود که دانشجویان رشته‌های مهندسی با تکامل علمی و افزایش خلاقیت در کاربردی نمودن رشته‌ی انتخابی خود در آینده رو برو بوده و پتانسل‌های نظری و علمی آنها سریعتر نمایان ‌شود. انگیزه‌ی کسب و کار و به عبارتی رسیدن به سرمایه‌ی مالی یکی از بازخوردهای اولیه در دید دانشجویان رشته‌های فنی و مهندسی ( یا دیگر رشته‌ها)، در ورود به تخصص‌های فنی و علوم پایه است که متاسفانه بعد از ورود و گذشت مدت زمانی کوتاه به دلیل عدم مدیریت دانش‌بنیان مراکز علمی و آموزشی، در انتخاب درست سردرگم مانده و رسیدن به نیازهای مالی و درآمد آتی خود را متناسب با رشته‌ی انتخابی نمی‌بینند. در این نوشتار کوتاه به اختصار دخالت مدیریت دانش‌بنیان کسب و کار در بهبود و ارتقاء انگیزه‌ی دانش‌پژوهی را به طور خاص برای رشته‌های مهندسی بررسی و تحلیل می‌نماییم. راهکارهای مدیریتی پیشنهادی در این بخش، کلیه‌ی تخصص‌های دانشگاهی و علمی در رسیدن به تحصیلات هدفمند علمی را به همراه دستیابی به سرمایه‌ی ‌مالی و کسب و کار مناسب در آینده در بر داشته و با به کار گیری آنها علاوه بر افزایش انگیزه در تحصیل درست و صحیح و هدفمند، بخش صنعتی کشورهای در حال توسعه و بخش فناوری‌های مدرن و جدید در کشورهای درحال توسعه و نیمه صنعتی، گسترش یافته و تقویت خواهد‌شد.

مدیریت دانش‌بنیان، اقتصاد مقاومتی، توسعه‌ی پایدار، سیاست‌های راهبردی، علوم فنی و مهندسی کلید واژگان