نقش زنان روستايي در صنايع دستي و اقتصاد روستايي

ميزان مشارکت زنان در فعاليت هاي اقتصادي تأئيدي بر عدم توجه کافي به امور زنان و ارزش افزوده آنان است، زيرا زنان روستايي در تمام مراحل توليد محصولات کشاورزي و توليدات دامي و به طور کلي تمامي امور دوشادوش مردان به فعاليت مي پردازند و اوقات اندک فراقت شان را نيز صرف توليد صنايع دستي مانند گليم و قالي و ... مي کنند. بنابراين ايجاد زمينه هاي خودآگاهي هدايت توانائي هاي اقتصادي و اجتماعي زنان و برنامه ريزي جهت جلب مشارکت آنان در فعاليت هاي گوناگون الزامي است. در مناطق روستايي زنان نقشي به مراتب بيشتر از مردان در اقتصاد خانوار و فعاليت هاي درون منزل به عهده دارند و موجب رونق اقتصادي جامعه هستند. هنوز زنان جايگاه خود را در بيشتر کشورهاي جهان به ويژه کشورهاي در حال توسعه به عنوان شهروندان فعال و برخوردار از استعداد مشارکت در عرصه هاي اقتصادي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي به دست نياورده اند و کماکان فعاليت هاي زنان در محاسبات اقتصادي مد نظر قرار نمي گيرد و از آنان به عنوان نيروي کار نامرئي ياد مي شود. اهميت موضوع زنان در ايران به ويژه مناطق روستايي از يک سو با محدوديت امکانات و منابع توليدي و از سوي ديگر با رشد سريع جمعيت و انبوه بيکاران در فرآيند دستيابي به رشد و توسعه روستايي مواجه مي باشد.

روستا، زنان، صنايع دستي، اقتصاد روستايي