چکیده :

اصولا توسعه اقتصادي در هر كشوري نيازمند سرمايه گذاري در بخش ها و فعاليت هاي مختلف اقتصادي آن كشور است و بدون سرمايه گذاري در طرحهاي زيربنايي و روبنايي، نمي توان انتظار گسترش اشتغال، توليد و رفاه اقتصادي را داشت. براي تحقق اين مهم، امروزه بسياري از كشورهاي جهان، تمايل شديدي به جذب سرمايه هاي خارجي پيدا كرده اند. سرمايه گذاري در زيرساخت هاي گردشگري و استفاده از توانهاي بالقوه منطقه اي به منظور جذب گردشگر، يكي از راههاي مناسب، بدين منظوراست. توسعه گردشگري به عنوان مجموعه فعاليتهاي اقتصادي، تاثير بسزايي در تقويت بنيانهاي اقتصادي جوامع دارد و نقش گردشگري به عنوان منبع جديدي براي ايجاد اشتغال، كسب درآمد، دريافتهاي مالياتي بيشتر، جذب ارز و تقويت زيرساختهاي اجتماعي كه موجب رشد و توسعه ساير صنايع مي شود، در مطالعات متعدد مورد تاييد قرار گرفته است. با توجه به اينكه ساختار اقتصادي ايران بعد از اكتشاف و بهره برداري از منابع نفتي به شدت متكي به صادرات نفت و درآمد ارزي حاصل از آن بوده است و تلاشهاي صورت گرفته براي خروج از اين وضعيت و اتخاذ سياست هاي اقتصادي غيرنفتي نتيجه چنداني دربر نداشته است، اينك براي ايجاد توسعه اي همه جانبه و پايدار و همچنين جايگزيني منابع جديد كسب درآمد به جاي منابع نفتي در كشور، نيازمند استفاده از تمامي امكانات و قابليتها هستيم. اين در حالي است كه ايران يكي از ديدني ترين كشورهاي جهان است. به طوري كه كشور ما جزو ده كشور اول جهان از نظر جاذبه هاي (فرهنگي و تمدني) گردشگري و جزو پنج كشور اول جهان از نظر تنوع (محيط طبيعي) گردشگري و جزء سه كشور اول جهان از نظر تنوع صنايع دستي است. همچنين ايران در منطقه جنوب آسيا رتبه دوم جذب بيشترين گردشگر و درآمد حاصل از گردشگري بعد از هند را به خود اختصاص داده است.

کلید واژگان :

گردشگری، طرح، برنامه ریزی، ارومیه



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک