سنجش نابرابری توزیع خدمات بهداشتی- درمانی در مناطق روستایی استان های مرزی کشور

تلاش دولتها در توزیع عادلانه منابع و خدمات بهداشتی- درمانی و دغدغه همیشگی سیاستگذران جهت تامین و حفظ سلامت آحاد جامعه موجب گردیده مدیریت و تخصیص منابع در نظام سلامت از اهمیت بسزایی برخوردار گردد. اگرچه در راستای کاهش عدم تعادل فضایی، توجه به نقاط روستایی پس از انقلاب نقطه عطفی است که نظام جمهوری اسلامی در دستور کار خود قرار داده است اما باید اذعان داشت که عدم نبود توازن در جریان توسعه و توزیع نابرابر شاخص های بهداشتی در گستره فضایی موجب ایجاد شکاف و نابرابری های منطقه ایی بعنوان اصلی ترین مانع در مسیر توسعه گردیده است. مطالعه نابرابری های منطقه¬ایی، تلاش برای رفع نابرابری شهری- روستایی و دسترسی به استانداردها یکی از اقدامات ضروری متولیان امر جهت تحقق عدالت¬اجتماعی و نیل به توسعه پایدار است. در همین راستا این پژوهش سعی دارد با هدف سنجش نابرابری توزیع خدمات بهداشتی- درمانی در مناطق روستایی استان¬های مرزی ، با تکیه بر مطالعات اسنادی- کتابخانه¬ایی و با روشی تحلیلی- توصیفی با استفاده از نرم¬افزار آماری Excell و مدل ضریب پراکندگی نسبت به تجزیه و تحلیل اطلاعات 141دهستان که بصورت تصادفی سیستماتیک از استان های سیستان و بلوچستان، کردستان، هرمزگان، خراسان شمالی و گلستان، بعنوان جامعه آماری انتخاب گردیده اند با عنایت به مولفه های بهداشتی آمارنامه¬های سرشماری عمومی نفوس و مسکن طی مقاطع 1365، 1375، 1385 به ارزیابی و داده های موجود بپردازد. نتایج نشان می دهد بیشترین عوامل انسانی بیشترین ضریب پراکندگی را در طی مقاطع ذکرشده به خود اختصاص داده اند و در این میان استان گلستان بیشترین میانگین دسترسی و استان خراسان¬شمالی کمترین میزان برخورداری از خدمات بهداشتی- درمانی را دارا بوده اند.

نابرابری، خدمات بهداشتی- درمانی، مناطق روستایی، استان-های مرزی