تحلیل درجه توسعه یافتگی مناطق روستایی استان چهارمحال و بختیاری با تکیه بر مدل تاکسونومی عددی

بهره جستن از روش هاي کمي در جهت سطح بندي و سازماندهی فضایی- مکانی سکونتگاه های روستایی، ضمن کمک به شناخت ميزان نابرابري و شناسايي نقاط محروم، موجب برنامه ريزي و کاهش شکاف هاي درون منطقه ای و نیل به توسعه متعادل می گردد. در همین راستا با توجه به کارایی آنالیز تاکسونومی عددی در درجه¬بندی، مقایسه و تعیین درجه برخورداری فعالیت¬های متعدد، پژوهش حاضر با هدف بررسی تحلیل درجه توسعه¬یافتگی مناطق روستایی استان چهارمحال و بختیاری، با استفاده از اطلاعات آمارنامه سرشماری عمومی نفوس و مسکن و منابع اسنادی، درصدد است تا 26 شاخص توسعه اقتصادي- اجتماعي را براي 12 دهستان با استفاده از مدل تاکسونومی عددی و نرم افزارهای ExcelوSpss با رویکردی توصیفی- تحلیلی، به انجام رساند. ارزیابی سطح توسعه¬یافتگی مناطق مورد مطالعه حاکی از آنست که توزیع ناعادلانه خدمات و امکانات موجب ایجاد شکاف عمیقی بین دهستان های استان چهارمحال و بختیاری گردیده است. بطوری که خانمیرزا با 31/0 و میلاس با 49/0، توسعه یافته ترین دهستان و شلیل با 86/0 و ارمند 83/0 کمترین میزان توسعه را در بین دهستان های استان چهارمحال و بختیاری را به خود اختصاص داده اند. همچنین نتایج نشان می دهد دهستان پشتکوه و فلارد دارای توسعه متوسط، طاقانک و دیناران محروم محسوب می گردند.

توسعه یافتگی، مناطق روستایی، چهارمحال و بختیاری، تاکسونومی عددی