بررسی نقش مدیریت راهبردی منابع در کسب مزیت رقابتی با احتساب متغیر میانجی به کارگیری خلاقیت و توسعه نوآوری (مطالعه موردی: شرکت های انبوه سازی مسکن و ساختمان استان گیلان)

امروزه یکی از چالش‌های اغلب شرکت‌ها صرفنظر از اندازه، عمر یا نوع صنعت، چگونگی کسب مزیت رقابتی در محیط بسیار رقابتی می‌باشد؛ زیرا محیطی که شرکت‌ها در آن به رقابت می‌پردازند به واسطه ی تغییرات بسیار، منبعی از فرصت‌ها و تهدیدهاست. بنابراین شرکت ها بایستی پرتفولیوی منبع خود را برای پاسخگویی به محرک¬های بیرونی و ایجاد مزیت رقابتی در برابر رقباء مدیریت کنند. پس مدیریت صحیح منابع انسانی، مالی و اجتماعی و یکپارچه کردن این منابع برای استفاده از آنها برای دستیابی به مزیت رقابتی ضروری می‌باشد. البته در این راستا نبایستی از به کارگیری خلاقیت و توسعه ی نوآوری به آسانی عبور کرد. زیرا خلاقیت و نوآوری به عنوان عاملِ کلیدی موفقیت در محیط های بسیار پویا و رقابتی شناخته شده و یافتن شرکت¬هایی که در این عرصه ورود نکرده باشند، دشوار است. هدف پژوهش حاضر، بررسی روابط ساختاری بین مدیریت راهبردی منابع و مزیت رقابتی به صورت مستقیم و غیر مستقیم است. بدین منظور مدلی طراحی و براساس آن 3 فرضیه مطرح شد. گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه ای 24 سؤالی و بر مبنای پاسخ های 156 نفر از مدیران و اعضای هیأت مدیره ی 66 شرکت انبوه ساز مسکن و ساختمان انجام شد. برای آزمون مدل از نرم افزار معادلات ساختاری Amos استفاده شد و پس از تأیید مدل های اندازه گیری و مدل ساختاری کل، نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که مدیریت راهبردی اگرچه به طور مستقیم بر کسب مزیت رقابتی تأثیر مستقیم معناداری ندارد؛ اما خلاقیت و نوآوری به عنوان یک متغیر میانجی باعث تأثیر مثبت و معنادار مدیریت راهبردی منابع بر مزیت رقابتی می گردد.

مدیریت راهبردی منابع، مزیت رقابتی، به کارگیری خلاقیت و توسعه¬ی نوآوری