توانمند سازی و روشهای اجرايي آن در سازمان

در هزاره سوم که شتاب در دگرگونی،دانش محور بودن، فزونی اختراعات وابتکارات وافزايش دامنه مشارکت مردمان برخی از ويژگيهای آن مِِيباشد، تغييرات محِيطی فزاينده بر تمامی عملکرد سازمانها سايه افکنده است، در مدتی کمتر از سه دهه جهان از عصر صنعت به سوی عصر خدمات و سپس به سمت عصراطلاعات حرکت کرده است. برای بقاء در عصر اطلاعات، سازمانها به ابزارهای متنوع تری همانند رهبری الهام آوربا ديدگاه مشتری محوری، ريسک پذيری سنجيده،مسئوليت پذيری اجتماعی ودانش محوری در تمامی فعاليتها نيازمند اند. بر همين اساس توجه به قابليتهای گوهر خلقت به عنوان مهمترين منبع هر سيستم و سازمانی کانون توجه همه انديشمندان و صاحبنظران می باشد و مهمترين عامل بقاء و موفقيت سازمانها داشتن نيروی انسانی توانمند، متعهد، ماهر و باانگيزه می باشد. لذا توانمند سازی کارکنان يکی از ابزارهای مهم مديريتی است که می تواند در جهت هدايت منابع انسانی به منظور افزايش بهره وری و کارايی سازمانی مورد استفاده قرار گيرد. دراين مقاله ضمن ارائه تعريفی از توانمندسازی به بررسی اهميت آن در سازمانها وعوامل مؤثر بر اجرای فرايند توانمندسازی پرداخته می شود.

توانمندسازی، کارکنان، سازمان