ارزیابی و تحلیل ابعاد رفتاری کیفیت زندگی از منظر آیات و روایات

کیفیت زندگی شهری همواره متأثر از سازمان رفتاری حاکم بر خانواده ها می باشد. طوری که می توان زندگی مشترک را زمینه ی اصلی کیفیت زندگی شهری در بُعد رفتاری دانست، از این رو هرگونه مطالعاتی پیرامون ارائه ی راهبردها و سیاست های ارتقاء و یا جلوگیری از تنزّل کیفیت زندگی شهری مستلزم رفتارشناسی زندگی مشترک و تلاش جهت بهبود این سطح از جامعه می باشد. حال آن که در میان آیات و روایات توجه ویژه ای به تبیین مسایل زندگی خصوصاً زندگی مشترک و خانواده شده است. در این راستا می توان با بررسی ضرورت ازدواج، تصمیم به تشکیل زندگی مشترک، بایدها و نبایدهای پس از ازدواج و جایگاه جدایی در زندگی مشترک به ارزیابی و تحلیل کیفیت زندگی مشترک پرداخت. امر فوق در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی در مطالعات بنیانی و نظری، و شیوه ی کتابخانه ای و اسنادی در گردآوری اطلاعات، با اصل قراردادن متون قرآن کریم و احادیث ائمه ی معصومین (علیهم السلام) به عنوان منابع متقن، پیگیری شده است. در نهایت نتیجه نشان گر آن است که امکان شکل گیری موانع و مشکلات متعدد در تمام مراحل زندگی مشترک وجود دارد و تنها راهگشای آن ها «تقواپیشگی» می باشد. تقواپیشگی و شکیبایی مستمر پیرو آن، تمام وجوه رفتاری انسان را تحت تأثیر قرار می دهد و از این رهگذر ارتقاء دهنده ی کیفیت زندگی در تمام سطوح می باشد.

رفتارشناسی، حُسن خلق، آیات و روایات، زندگی مشترک، ازدواج.