بررسی زیستگاه بالقوه پستانداران بر مبنای ارزیابی چند معیاره برای آمایش سرزمین در استان مازندران

در طی سال های اخیر جمعیت حیات وحش کاهش پیدا کرده است و تعداد زیادی از گونه ها در معرض خطر انقراض قرار گرفته اند. یکی از مهم ترین عوامل در این کاهش جمعیت، تخریب و نابودی زیستگاه ها است. مطالعه زیستگاه های حیات وحش و انتخاب لکه های زیستگاهی مناسب جهت حفاظت، نقش موثری در جلوگیری از کاهش جمعیت حیات وحش و انقراض گونه ها خواهد داشت و یکی از ضرورت های ارزیابی و آمایش سرزمین صحیح است. در این مطالعه به بررسی اجمالی زیستگاه بالقوه هشت گونه پستاندار در استان مازندران و انتخاب مناسب ترین لکه های زیستگاهی در سطح استان پرداخته شده است. به این منظور، از روش ارزیابی چندمعیاره و منطق فازی جهت تهیه نقشه های مطلوبیت زیستگاه بالقوه گونه ها استفاده شده است. پس از شناسایی معیارهای موثر بر زیستگاه گونه ها، معیارها بر اساس فرآیند تحلیل سلسله مراتبی وزن دهی شدند. ترکیب معیارها به روش ترکیب خطی وزن دار صورت گرفت. برای انتخاب لکه های زیستگاهی مناسب از روش آستانه مطلوبیت و شایستگی ناحیه ای سرزمین استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، سطح زیستگاه های مناسب در استان مازندران، با آستانه مطلوبیت بیشتر از 155 و مساحت حداقل 400 هکتار، دارای مساحت 12/406671 هکتار است که حدود 16 درصد سطح استان را پوشش می دهد. همچنین، بر اساس روش شایستگی سرزمین تعداد 48 لکه با مطلوبیت بیشتر از 170 به عنوان مناسب ترین لکه های زیستگاهی انتخاب شدند، که حدود 9 درصد سطح استان را پوشش می دهند.

زیستگاه بالقوه، ارزیابی چندمعیاره، شایستگی ناحیه ای سرزمین، ترکیب خطی وزن دار