بررسی عوامل عدم تحقق طرح تفصیلی در منطقه 11 شهرداری مشهد

دسترسي عادلانه به كاربريهاي شهري و استفاده بهينه از كاربريها يكي از مؤلفههاي اساسي در توسعه پايدار و عدالت اجتماعي است. امروزه مفهوم زمين و فضاي شهري هم به لحاظ طبيعي و كالبدي و هم به لحاظاقتصادي اجتماعي تغيير كيفي پيدا كرده و در نتيجه ابعاد و اهداف - كاربري اراضي نيز وسيع و غني شده است. لذا استفاده از زمين و فضا به عنوان يك منبع عمومي، حياتي و ثروت همگاني، بايد تحت برنامهريزي اصولي انجام پذيرد. با توجه به اهميت اين موضوع،مقاله حاضر با هدف مقايسه سرانه هاي طرح تفصيلي و وضعيت موجود و دلايل عدم تحقق مناسب طرح ها، تهيه شده است. مقايسه كاربري هاي خدماتي ، تجاري ومسكوني با ميزان كاربري هاي پيشنهادي طرح جامع در منطقه 11 ، بررسي علل عدم تحقق مناسب طرح جامع در منطقه مورد مطالعه، مقايسه سرانهكاربريهاي منطقه 11 و سرانههاي پيشنهادي طرح جامع،بررسي تغييرات- )1611 88( كاربري هاي مطروحه در كميسيون ماده 5 درمنطقه 11 وتصميماتكميسيونماده 5، و نقش وضعيت مالكيتها در عدم تحقق، حاصلنهايي كار است . روش تحقيق توصيفي تحيلي و اطلاعات مورد نياز اين پژوهش به 2 صورت - اسنادي و ميداني جمع آوري شده است كه پس از بررسي سرانه وضع موجود و قياس آن با سرانه هاي پيشنهادي طرح جامع ، به بررسي وضعيت مالكيت ها و نهايتا ارزيابي تغييرات حاصله از كميسيون ماده 5 پرداخته شده است. در نهايت نتيجه حاصله بيانگر ميزان تاثير گذاري بسيار بالاي تصميمات كميسيون ماده 5 در روند تغييرات كاربري مخصوصا تغييرات كاربري هاي مختلف به سمت و سوي كاربري هاي تجاري و در نهايت كاهش سهم سرانه هاي فضاي سبز، مسكوني و سرانه هاي مورد نياز مردم مي باشد.

طرح جامع ، كاربري اراضي، منطقه 11 شهرداري مشهد،. مالكيت،كميسيون ماده