عملیات تجهیز و نوسازی (یکپارچه سازی) اراضی زراعی استان مازندران گامی در جهت کشاورزی پایدار

مزارع سنتی شالیزاری دارای یک سری اشکالات اساسی هستند که راندمان توليد را پایین می‌آورند. مشکلاتی چون مسطح نبودن زمین، مشکل حمل محصول، فقدان کانال های زهکشی، باتلاقی بودن بعضی مزارع، عدم قابلیت کشت مکانیزه، تعدد زیاد مرزها، زیاد بودن هزینة تولید، عدم امکان کشت دوم، مشکل آبیاری، عدم استفاده از ماشین‌آلات، عدم وجود جاده، عدم مدیریت مصرف نهاده‌ها، پراکنده بودن مالکیت‌ها، وجود کرت های کوچک، نداشتن مدیریت مستقل و بسیاری از مشکلات دیگر. تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری از گام های مهم در ایجاد زیربنای لازم برای تولید و کیفیت و مرغوبیت هرچه بیشتر محصول برنج و افزایش بهره وری در کشاورزی پایدار می باشد. هدف از این عملیات مرتب کردن اراضی شالیزاری، افزایش راندمان آبیاری، افزایش راندمان ماشین آلات و تسریع در مکانیزاسیون، کاهش هزینه تولید، برقراری امکان مدیریت مستقل برای هر کرت، تجمیع قطعات پراکنده، احداث جاده های زراعی، فراهم کردن زمینه جهت جلوگیری از تغییر کاربری اراضی، بالا بردن قابلیت زهکشی اراضی جهت کشت دوم بعد از برنج و در یک جمله استفاده بهینه از منابع آب و خاک و نهاده ها می باشد. موارد فوق در این مقاله با نمونه تحقق یافته آن در توسعه کشاورزی پایدار از موارد قابل توجه می باشد.

تجهیز و نوسازی، يکپارچه سازي، اراضي زراعي، کشاورزی پایدار، افزايش بهره وري.