اين آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشي واقع در شهرستان نكا در سال 1390 اجرا شد. سيستم‌هاي كاشت رايج منطقه (سنتي)، بهبود يافته و سيستم نوين كاشت يا SRI (تلفيقي از سيستم بهبود يافته و اكولوژيك) به عنوان عامل اصلي و ژنوتيپ‌هاي پابلند سنگ طارم و طارم هاشمي و پاكوتاه ندا و شيرودي به عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد بيشترين ارتفاع گياه، طول خوشه، تعداد خوشه، تعداد كل خوشه‌چه و عملكرد دانه (4115 كيلوگرم) تحت سيستم بهبود يافته حاصل شد. بيشترين عملكرد دانه معادل 4206 و 4554 كيلوگرم براي دو رقم پر محصول ندا و شيرودي توليد گرديد كه دليل عمده آن افزايش اجزاي عملكردي مانند تعداد خوشه در متر مربع و وزن هزار دانه براي ارقام ندا و شيرودي و همچنين افزايش تعداد كل پنجه و تعداد پنجه بارور براي رقم شيرودي بود. بنابراين با توجه به نتایج به دست آمده سيستم كاشت بهبود يافته به علت افزايش عملكرد و اجزاي عملكرد ژنوتيپ‌هاي برنج به عنوان سيستم كاشت مناسب تعيين گرديد.
