چکیده :

به منظور بررسي اثرات مقادير سيليس و قطع آبياري در مراحل مختلف رشد بر عملكرد و اجزاي عملكرد و صفات زراعي برنج، آزمايشي به صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مركز تحقيقات كشاورزي دشت‌ناز ساري در سال زراعي 1387 اجرا شد. قطع آبياري در چهار مرحله‌ ابتدا، اواسط و انتهاي پنجه‌دهي (ظهور خوشه‌‌هاي آغازين) ‌‌و مرحله 50 درصد گلدهي به‌عنوان عامل اصلي و سه سطح مصرف سيليس (0‌، 500 و 1000 كيلوگرم سيليس خالص در هكتار) به‌عنوان عامل فرعی بودند. نتايج نشان داد كه از بين صفات مورفولوژيكي، فقط ارتفاع کپه از نظر آماري تحت تاثير تيمار قطع آبياري قرار گرفت، به طوري كه كمترين ارتفاع کپه‌ با قطع آبياري در مرحله ابتداي پنجه‌دهي حاصل شد. با مصرف سيليس حركت خمش ميانگره چهارم‌ به‌طور غير معني‌داري كاهش يافت. قطع آبياري در مرحله ابتداي پنجه‌دهي موجب كاهش تعداد ‌كل پنجه، پنجه بارور در كپه، تعداد خوشه در متر مربع و تعداد كل خوشه‌چه در خوشه گرديد كه در نتيجه آن عملكرد دانه نيز كاهش يافت. كمترين وزن هزار دانه با قطع آبياري در مرحله اواسط پنجه‌دهي حاصل شد و بيشترين عملكرد دانه در مرحله 50 درصد گلدهي به‌دست آمد كه به علت افزايش تعداد كل پنجه، پنجه بارور در كپه و تعداد خوشه در متر مربع بوده است. عملكرد دانه و اجزاي عملكرد از نظر آماري تحت تاثير مقادير سيليس قرار نگرفتند. اثر‌متقابل قطع آبياري با مقادير سيليس فقط بر تعداد خوشه در متر مربع در سطح احتمال 5 درصد اثر معني‌داري را نشان داد، به طوري كه بيشترين تعداد خوشه در متر مربع‌ با مصرف 1000 كيلو گرم سيليس در هكتار و با قطع آبياري در مرحله 50 درصد گلدهي حاصل شد. بنابراين حساس‌ترين مرحله رشدي گياه برنج به كمبود آب، مرحله ابتداي پنجه‌زني مي‌باشد.

کلید واژگان :

برنج، حركت خمش، سيليس، قطع آبياري و عملكرد دانه



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک