کاربرد رویکرد استوار در انتخاب سبد مالی بهینه: مطالعه موردی بورس اوراق بهادار تهران

در مسائل سرمایه‌گذاری، بازده مربوط به هر یک از دارایی‌های موجود در سبد مالی نامعین است. از این رو قطعی در نظر گرفتن بازده در مدل‌، باعث خواهد شد تا سبد مالی انتخاب شده از اعتبار لازم برخوردار نباشد. بهینه‌سازی استوار جایگزین مناسبی برای برنامه‌ریزی تصادفی به ویژه در مسائلی که مقادیر پارامترها نامعلوم، متغیرها و توزیع آن‌ها نامعین است، به شمار می‌رود. در این مقاله، بهای استواری بیشترین مقدار بازدهی برای نظیر استوار مسئله بهینه‌سازی انتخاب سبد سهام سنجیده شده است. علاوه بر آن، اکثر مدیران ترجیح می‌دهند به جای مدیریت یک سبد مالی بزرگ، سبد کوچکتری از دارایی‌های سرمایه‌ای را اداره کنند. محدودیت کاردینال مورد استفاده در این مدل به سرمایه‌گذار اجازه می‌دهد تا تعداد مشخصی از دارایی‌های موجود را برای در اختیار گرفتن در سبد مالی انتخاب کند. برای بررسی کارایی مدل پیشنهادی، سبد مالی شامل تعداد 10 دارایی از سهام 50 شرکت‌ فعال پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تشکیل می‌دهیم. اطلاعات سری زمانی مربوط به سال‌های 1380 تا 1391 در تعیین میزان بازدهی مورد انتظار و ریسک دارایی‌ها مورد استفاده قرار گرفته‌اند. در این مدل با افزایش مقدار پارامتر Γ یا بهای استواری دریافتیم که میزان بازدهی کل سبد مالی انتخاب شده، کاهش می‌یابد. نتایج عددی نشان می‌دهد که مدل‌سازی صورت گرفته به خوبی می‌تواند در مقابل عدم قطعیت در مسئله انتخاب سبد مالی به کار رود.

بهینه‌سازی استوار، سبد مالی، محدودیت کاردینال، بورس اوراق بهادار