بهبود ارزش تغذیه ای کنجاله پنبه دانه به روش تخمیر در شرایط جامد

کنجاله پنبه دانه یکی از منابع پروتئین گیاهی در تغذیة حیوانات بوده و استفاده از این منبع به دلیل وجود گوسیپول آزاد، اسیدهای چرب سیکلو پروپنوئید و پائین بودن قابلیت هضم آن، در تغذیة حیوانات بویژه تک معده-ای ها محدود می باشد. هدف این تحقیق بررسی فناوری تخمیر بر کاهش سطح گوسیپول آزاد کنجاله پنبه¬دانه و بهبود ارزش تغذیه ای آن می باشد. پس از فعال سازی سه میکروارگانیسم باسیلوس سابتیلیس، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا، سوسپانسیون اسپوردار این سه میکروارگانیسم به طور جداگانه به هر یک از ظرف های تخمیر تلقیح شد و به مدت 7 روز انکوبه شدند. یک گروه هم بدون تلقیح به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد. بیشترین کاهش سطح گوسیپول آزاد و افزایش میزان پروتئین خام مربوط به گروه تخمیر شده با باسیلوس سابتیلیس بود. سپس، به ترتیب گروه تخمیر شده با آسپرژیلوس نایجر و گروه تخمیر شده با آسپرژیلوس اوریزا قرار داشتند که تفاوت این گروه ها با گروه شاهد، از لحاظ آماری معنی دار (0/05˂P) بود. همچنین گروه های تخمیری از لحاظ فیبر خام، چربی خام و خاکستر با گروه شاهد تفاوت معنی داری (0/05˂P) داشتند. به طور کلی فناوری تخمیر از طریق کاهش غلظت گوسپول آزاد و افزایش غلظت پروتئین در بهبود ارزش تغذیه ای کنجاله پنبه دانه مؤثر می باشد.

کنجاله پنبه دانه، گوسیپول آزاد، تخمیر، باسیلوس سابتیلیس