نقش قانون بنفورد در رابطه بین محافظه کاری حسابداری، سرمایه گذاران نهادی و مدیریت سود؛ شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران

هدف اصلي اين پژوهش بررسی نقش قانون بنفورد در رابطه بین محافظه¬کاری حسابداری، سرمایه¬گذاران نهادی و مدیریت سود در شرکت¬های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می¬باشد. در پژوهش حاضر سعی گردیده تا با بررسی تأثیر محافظه کاری حسابداری و مالکیت نهادی بر دستکاری سود در واحد تجاری، رابطه متقابل این دو معیار مورد آزمون قرار گیرد. ما در این پژوهش برای یافتن مدیریت سود، چهار رقم اول سود خالص شرکت¬ها را طی دوره زمانی 1384 تا 1393 به¬وسیله قانون بنفورد مورد آزمون قرار داده و این کار را با استفاده از گروه¬های مختلفی از شرکت¬های نمونه با درجات مختلفی از محافظه¬کاری و مالکیت نهادی انجام داده¬ایم. همچنین برای محاسبه محافظه¬کاری حسابداری از مدل خان و واتس (2009) استفاده شده و تعیین سطح بالا و پایین محافظه¬کاری حسابداری و مالکیت نهادی نیز به وسیله شاخص مرکزی میانه صورت گرفته است. روش آماری مورد استفاده جهت آزمودن محافظه¬کاری، رگرسیون چند متغیره با استفاده از روش حداقل مربعات تعمیم یافته برآوردی (EGLS) و برای هریک از فرضیه¬های پژوهش آزمون کای اسکوئر می¬باشد. نتایج پژوهش که بر پایه روابط قانون بنفورد و آزمون کای اسکوئر به¬دست آمده، بیانگر آن است که در صورت بالا بودن معیار محافظه¬کاری حسابداری و پایین بودن معیار سرمایه¬گذاران نهادی و یا بالعکس به¬طور همزمان، این دو معیار می¬توانند به کاهش مدیریت سود در واحد تجاری کمک نمایند.

محافظه¬کاری حسابداری، مدیریت سود، سرمایه¬گذاران نهادی، قانون بنفورد، بورس اوراق بهادار تهران