بررسی ارتباط بین نحوه گذران اوقات فراغت با سلامت روانی دانشجويان تربیت بدنی و غير تربيت بدني مجتمع آموزش عالي نهاوند

هدف: هدف از اين پژوهش بررسی ارتباط بین نحوه گذران اوقات فراغت با سلامت روانی دانشجويان تربیت بدنی و غير تربيت بدني مجتمع آموزش عالي نهاوند ميباشد روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع توصيفي پيمايشي و كاربردي است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجويان تربیت بدنی و غير تربيت بدني مجتمع آموزش عالي نهاوند که 250 نفر می باشد. طبق جدول مورگان حجم گروه نمونه برابر 148 نفر تعیین شد. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه اطلاعات فردي، پرسشنامه اوقات فراغت رحماني(1385) و پرسشنامه سلامت رواني (GHQ) استفاده شد. آزمون آلفای کرونباخ پایایی پرسشنامه اوقات فراغت برابر (81/0=α) و پایایی پرسشنامه سلامت روان(86/0=α) را نشان داد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي کولموگراف – اسمیرنوف، Tمستقل و ضریب همبستگی اسپیرمن ، لوين و ANOVA استفاده شد و سطح معناداری 05/0 مي باشد. یافته¬ها: نتايج نشان داد كه بین میزان ساعات فراغت و سلامت روانی دانشجويان مجتمع آموزش عالي نهاوند ارتباط منفی و معنی داری وجود دارد (039/0=p، 161/0- =r) و نيز بین سلامت روانی دانشجويان تربیت بدنی و غير تربيت بدني مجتمع آموزش عالي نهاوند تفاوت معنادار وجود دارد (021/0=p، 86/2- =t). همچنين تفاوت معنی داری بین سلامت روانی دانشجويان تربیت بدنی مجتمع آموزش عالي نهاوند بر اساس محل گذران اوقات فراغت وجود ندارد (301/0=p، 19/2=F). بحث و نتیجه گیری: از آنجایی که افراد در اوقات فراغت خود به تخلیه فشارهای جسمانی و روانی ناشی از فعالیت های روزانه می پردازند، احتمالاً افزایش فرصت برای انجام این کار باعث بهبود وضعیت سلامت روانی آنها می شود. بنابراین وجود ارتباط بین افزایش ساعات فراغت و سلامت روانی نباید دور از انتظار باشد. به طور کلی نتایج این تحقیق همراه با سایر تحقیقات انجام شده در این زمینه نشان می دهند که ورزش تأثیر چشمگیری بر سلامت روانی و مؤلفه های آن می گذارد. احساس خوب بعد از فعاليت ورزشي و تحولات دروني مثبت بعد از ورزش، به شکل گسترده¬اي مورد توجه قرار گرفته و گزارشات زيادي در مورد نتايج مثبت آن وجود دارد.

اوقات فراغت، سلامت روان