انگاره نماد آیین سوگواری در سرکویر

بشر در درازای تاریخ و پهنه جغرافیا با دغدغه¬ای به نام مرگ دست به گریبان بوده است. آیین¬های گوناگون و معنادار سوگواری در ایران، از دیرباز تاکنون حکایت از اهمیت این مقوله نزد ایرانیان دارد. اگر به ژرفنای این آیین¬های مختلف بنگریم، پیوندی عمیق میان آنها و ریشه¬ای مشترک را خواهیم یافت که تا دوره¬های بسیار کهنِ تاریخ این سرزمین به عقب باز می¬گردد. منطقه سرکویر در جنوبی¬ترین نقطه مسکونی استان سمنان و حاشیه شمالی کویر بزرگ نمک واقع شده است. شیوه سوگواری سنتی ساکنان این دیار و به ویژه اشعاری که در مرگ افراد می¬خوانند، ویژگی¬های خاصی دارد که بررسی علمی آن، پیوندهای استوار این مراسم با آیین¬های کهن سوگ سیاوش را مشخص می¬سازد. در این پژوهش کوشیده ایم با تحلیل متن اشعاری که زنان در آیین بومی سوگواری می¬خوانند و نیز اعتقادات عامیانه پیرامون این مراسم، ریشه¬های کهن آیین عزاداری این منطقه، موسوم به "اُنگاره" را تبیین سازیم. همچنین با بررسی موارد مشابه در دیگر مناطق و تحلیل مشابهت¬ها، نمادها و الگوهای کهن را بازیابی نماییم و ظرافت-های ادبی آن را نشان دهیم.

سرکویر – سوگواری – انگاره – سوگ سیاوش