نقش زن و مطالعه آراء تربیتی آن از دیدگاه نهج البلاغه

یکی از مهم ترین و برجسته ترین و سازنده ترین امر براي رسیدن به کمال بشري و نظارت بر امنیت و حفظ کانون اجتماعی تساوي مرد و زن در صفات نیکو وخصال پسندیده است به این معنی که با وجود اختلاف مرتبه میان آن ها هر کدام از آنان به کمال مورد نظر خود خواهند رسید و آنان در رسیدن به کمالات الهی مساوي می باشند. در این پژوهش به بررسی نقش زن در نهج البلاغه و مطالعه آرا تربیتی آن پرداخته شده. پس از بررسی روایات و احادیث به مسائلی از قبیل تقطیع کلام امام (ع) و جداسازی از تصمیم قضاوتهای موردی امام علی (ع) و برداشت نادرست پژوهشگران و شارحان به تمایزات جسمانی زن و مرد سعی شده است با ارائه الگوها و مصادیق واقعی سیمای زن و ابعاد شخصیتی و تربیتی و جایگاهی که درنظام خلقت برای آن در نظر گرفته شده است بیان شود.

نهج البلاغه، سیمای زن، ابعاد وجودی زن، روانشناسی زن