عارضه های جسمانی برجسته ترین مشخصۀ سبکی داستان های جلال آل احمد در توصیف غیرمستقیم شخصیّت از طریق چهره و اندام

جلال آل¬احمد، به عنوان نویسنده¬ای متعهّد، دردمند و درگیر با مسائل اجتماعی عصر خویش، کاملاً با جامعۀ خود آشنا بوده و سعی کرده است درونمایه¬های داستان¬های خود را از مشکلات و موضوعات زندگی خویش و مردمِ دور و بر جامعۀ خود انتخاب کند. آل¬احمد، با طرح مسائل اجتماعی همانند: طلاق، اعتیاد، بی¬بند و باری، تبعیض و تجاوز جنسی، خودکُشی، خیانت، فحشاء، چند همسری، بیوه¬گی، همسرآزاری، یتیمی و... آگاهی عمیق خود را نسبت به موضوعاتی¬که امروز به آن¬ها آسیب¬های اجتماعی گفته می¬شود؛ به خوبی اثبات کرده است. یکی از آسیب¬های اجتماعی¬که در آثار آل¬احمد، دامنۀ گسترده¬ای دارد؛ عارضه¬های جسمانی است. عارضه¬های جسمانی در جامعه به چشم عیب و ایراد و ضعف و... نگریسته می¬شود؛ تا آنجا که فرد را از متن جامعه به حاشیه می¬راند. آنچه که در شیوۀ داستان نویسی آل¬احمد نمود و اهمیّت بسیاری دارد؛ استفادۀ زیاد جلال از این عارضه¬های جسمانی در توصیف غیر مستقیم شخصیّت از طریق چهره و اندام شخصیّت داستانی می¬باشد. روش تحقیق در این نوشته توصیفی- تحلیلی است. یافته¬های این پژوهش، نشان می¬دهد، آل¬احمد از عارضه¬های جسمانی بعنوان یک ظرفیّت برای شخصیّت¬پردازی و به ویژه توصیف غیر مستقیم از طریق چهره و اندام در داستا¬ن¬های خود به نحو شایسته و درخوری سود برده است تا آنجاکه عنوان و درون مایۀ بعضی از داستان¬های کوتاه وی را نیز همین عارضه¬های جسمانی شکل می¬دهد بازتاب عارضه¬های جسمانی در توصیف غیر مستقیم شخصیت¬های آل¬احمد تا آنجاست که این موضوع را می¬توان به عوان یک مشخصّۀ سبکی برای داستان¬های او در نظر گرفت.

آسیب های اجتماعی، آل احمد، توصیف غیرمستقیم، شخصیّت، عارضه¬های جسمانی.