شاهنامة فردوسی، اگر چه تا کنون در مراکز مختلف ایران¬شناسی در کشورهای گوناگون دنیا، منبع الهام در نگارش و نشر مقاله و کتابهای بیشماری بوده، اما همچنان میتوان گفت این دانشنامه عظیم ایرانی که پر است از آگاهیهای پر ارج وگوناگون، جای غور و پژوهشهای نو و بدیع دارد. در این مقاله روش نمادپردازی فردوسی با بررسی یکی از داستانهای شاهنامه(داستان سیاوش) مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. فردوسی در اسطورة سیاوش چهرة مظلوم و بیگناه سياوش را به وضوح نشان داده و دسیسههای زنانه سودابه را به نهایت ظرافت به تصویر کشیده است. در این داستان، برخی شخصیتها، موجودات، خوابها و ... نمادین هستند. این تحقیق، به روش توصیفی ـ تحلیلی و بر پایة منابع کتابخانهای نگارش شده است. در این نوشتار ابتدا به تعاریف نظری نماد و سمبل پرداخته شده و سپس برخی نمادها در داستان سیاوش ذکر شده است.
کلید واژگان :شاهنامه، فردوسی، سمبل، نماد
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک