امروزه صنعت گردشگری (جهانگردی) یکی از مهمترین راه های کسب درآمد توسعه اقتصادی بوده و درصد قابل توجهی از درآمدهای ارزی بسیاری از کشورهای را در بر می گیرد. در برخی کشورهای در حال توسعه (منجمله ایران) گردشگری می تواند بالاترین منبع درآمد پس از درآمدهای نفتی باشد. گردشگری و جهانگردی از طریق ایجاد اشتغال و افزایش درآمد به توسعه اقتصادی این کشورها کمک نموده و باعث تبادل فرهنگی میان کشورها و افزایش بینش اجتماعی و تفاهم بین المللی می شود. سازمان ملی جهانگردی، تعداد گردشگران را برای سال 2016 میلادی بالغ بر یک میلیارد و دویست میلیون نفر برآورد نموده است و طبیعی است که جهانگردی با این حجم عظیم از ورودی و خروجی به صنعتی پرجاذبه و پردرآمد برای کشورهای جهان بدل گردیده است. مشکلات صنعت توریسم کشور را نمی توان تنها ناشی از نارسایی های موجود سازمانی و تشکیلات آن دانست بلکه مشکل اساسی این صنعت در ایران به دلیل عدم تطابق فرهنگی بین جامعه اسلامی ایران با پاره ایی از کشورهای جهان می باشد. سرزمین ایران با چشم اندازهای طبیعی، تنوع آب و هوایی، آثار تاریخی، هنری میراث های فرهنگی خود به طور قطع برای جهانگردان و گردشگران بهترین مقصد مطلوب محسوب می شود. اینک در آستانه هزاره سوم میلادی، جهانی شدن به صورت واقعیتی ملموس تر از پیش نقاب از روی برگرفته است. چالش های واقعی پیش روی اقتصادهای ملی به طور اعم و بخش های گوناگون این اقتصادها منجمله بخش گردشگری به طور اخص، قرار گرفته است. در این مقوله ضمن بر شمردن توانمندیهای طبیعی و محیطی شهرستان آستارا (به عنوان مطالعه موردی) در استان گیلان به بررسی چگونگی تاثیر رواج گردشگری طبیعت بر افزایش اتحاد و همگرایی فرهنگی پرداخته خواهد شد.
کلید واژگان :گردشگری– هزاره سوم – سازمان ملی جهانگردی – توریسم – توانمندیهای طبیعی – شهرستان آستارا .
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک