نیاز روز افزون به آب شیرین باعث گسترشِ استفاده از سامانه¬ های آب¬ شیرین ¬کن در سطح جهان شده است. دفع پساب بسیار شور و مصرف بالای انرژی از چالش¬¬های پیش ¬رو در استفاده از این سامانه¬ها می باشد. راهکار¬های گوناگونی برای بازیافت انرژی مصرفی در سامانه¬های آب شیرین کن ارائه شده است. استفاده از اختلاف غلظت بین پسابِ بسیارشور تولیدی توسط این سامانه¬ها و آب دریا، به منظور بازیافت انرژی یکی از فرصت¬های موجود در بهینه¬سازیِ این سامانه¬ها است. از سال 1954، بعد از معرفی انرژی موجود در اختلاف غلظت بین دو محلول یونی توسط "پتل"، راه های گوناگونی ازجمله اسمز مستقیم و الکترودیالیز معکوس برای استفاده از این منبع انرژی ارائه شده است. در این مقاله ایده¬ی استفاده از پساب سامانه¬های نمک¬زدائی به عنوان یک منبع انرژی جدید ارائه شد و مورد بررسی کمی و کیفی قرار گرفت، همچنین ضمن برّرسی عملکردی و معرفی پارامتر های طراحی سامانه ¬های الکترودیالیز معکوس، میزان انرژی قابل بازیافت از یک سامانه نمک زدائی متعارف به روش الکترودیالیز معکوس محاسبه گردید که این مقدار برابر % 3/4 از میزان انرژی صرف شده برای نمک زدائی یک متر مکعب آب شور به روش اسمز معکوس متعارف است، اما با گسترش فناوری های مرتبط با سامانه معرفی شده این مقدار بازیافت انرژی قابل افزایش است.
کلید واژگان :نمک زدائی ، آب شیرین کن، تصفیه پساب ، بازیافت انرژی، تولید انرژی، الکترودیالیز معکوس
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک