چکیده :

طی سال‌های اخیر در کشور ما آنچه بیش از هر چیز در بخش مدیریت فضای سبز شهرداری‌ها مطرح بوده، ایجاد فضای سبز جدید و توسعه آن‌ها مي‌باشد و از طرفی شرایط خاص محیطی و اقلیمی حاکم بر آن، نیازمند نگاهی خاص به مسئله فضای سبز با در نظر داشتن اصول پایداری است که با توجه به افزایش جمعیت و گسترش شهرنشینی که باعث تبدیل فضاهای سبز شهری به سطوح بتنی خشن و نفوذناپذیر، به‌ویژه در کشورهای درحال‌توسعه و کشورهای جهان سوم می‌شود و از همه مهم‌تر بحران آب به‌عنوان مسئله‌ای فراگیر موجب کاهش سرانه فضای سبز در اکثر شهرهای ایران به‌ویژه مشهد شده است؛ به‌طوری‌که امروزه شهرداری‌ها برخی زمین‌های بلااستفاده در محله‌های شهری را برای احداث فضای سبز به‌منظور افزایش سرانه فضای سبز شهری و ارتباط آن با سلامت جسم، روح و روان مردم به کارمی گیرند؛ این در حالی است که حفظ و نگهداری گونه‌های گیاهی نظیر چمن در آن‌ها شهرداری را متحمل هزینه‌‌های سنگین و مصرف آب قابل‌توجهی می‌کند و در صورت عملکرد ضعیف مدیریت شهری می‌تواند زمینه‌ساز برخی از کارکردهای نامطلوب باشد که برخلاف اصول پایداری است و استفاده از گیاهان پوششی و بومی هرمنطقه می‌تواند به عنوان جايگزين چمن در کاهش این هزینه‌ها بسیار موثر باشد، بنابراین ارتقاء بهره‌وری فضاهای سبز می‌بایست بیش از ارتقای اکولوژیک آن‌ها موردتوجه مدیریت پارک‌ها و فضاهای سبز شهرداری‌ها قرار گیرد زیرا فضاهای سبز شهری و مدیریت شهری هردو بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. به‌طوری‌که می‌توان گفت فضای سبز شهری بدون مدیریت فعال و پایدار شهری‌ عملکرد و کارکرد مطلوبی نخواهد داشت.

کلید واژگان :

: فضای سبز محلی، مدیریت فضای سبز شهرداری، توسعه پایدار، بحران آب، هزینه نگداری چمن، گیاه پوششی



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک