وحشي بافقي يکي از بهترين شاعران قرن دهم هجري قمري است. اين شاعر گرانقدر در منظومة عاشقانة خود به نام « ناظر و منظور » به تقليد از شاعر هم عصر وحشي يعني هلالي جغتايي بوده است. وحشي بافقي در اين اثر کوتاه1564 بيتي خود بسياري از حوادث موجود در داستان 2340 بيتي «شاه و درويش» هلالي جغتايي را گنجانده است. شباهتهاي اين دو اثر در نوع عشق، چگونگي عشق، مذكر بودن دو عاشق و صحنههاي وصال و هجران دو دلداده و.. معلوم ميشود، امّا در عين حال تفاوتهاي كليدي از جمله در شخصيتپردازي، سير حوادث داستان و پايان دو اثر وجود داردكه آنها را از يكديگر متفاوت ميكند و اثر وحشي را از يک تقليد صرف دور مينمايد. در اين مقاله سعي شده ابتدا به بيان شباهتهاي اين دو اثر پرداخته شود تا ميزان تاثيرپذيري وحشي از هلالي جغتايي معلوم شود و سپس تفاوتهاي اصلي اين دو داستان بيان گشته تا استقلال وحشي در سرودن اين اثر عاشقانه مشاهده گردد. در نهايت بهاين نتيجه ميرسيم که وحشي علي رغم تقليد در نوع عشق و چگونگي عشق، در به کارگيري زبان و حوادث اصلي داستان مستقل بوده است.
کلید واژگان :شاه، درويش، ناظر، منظور، عشق، روابط عاشق و معشوق.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک
جزئیات مقاله
- کد شناسه : 6148439830135649
- سال انتشار : 1394
- نوع مقاله : مقاله کامل پذیرفته شده در کنفرانس ها
- زبان : فارسی
- محل پذیرش : هشتمین همایش پژوهش های زبان و ادبیات فارسی (پژوهشگاه علوم انسانی تهران)
- برگزار کنندگان :
- تاریخ ثبت : 1395/10/25 16:21:41
- ثبت کننده : نجمه طاهری ماه زمینی
- تعداد بازدید : 180
- تعداد فروش : 0