اهمیت استراتژیک منطقه خلیج فارس

ژئواستراتژی دانش جدیدی است که بعد از جنگ جهانی دوم نظامیان آن رامطرح کردند در تعریف آن گفته اند «ژئواستراتژی علم کشف روابط بین عوامل جغرافیایی و استراتژی به ویژه استراتژی نظامی است» در ژئواستراتژی عوامل جغرافیایی طبیعی و انسانی و رابطة آنها با استراتژی مطالعه می شود به عبارت دیگر ژئواستراتژی علم مطالعه زیربناهای جغرافیایی شکل گیری و اجرای استراتژی است. زیرا به نظر بعضی از استراتژر ها، استراتژی قلمرو و انضاب نسبت زیر عوامل جغرافیایی اعم از طبیعی و انسانی نقش مؤثری در گزینش و اجرای استراتژی دارند. بعضی ژئواستراتژی را تعادل ژئوپولوتیک دانسته اند که به بررسی روابط بین عوامل جغرافیایی قدرت و استراتژی می پردازند. جایگاه استراتژیک خلیج فارس جنبه های گوناگونی دارد بی گمان حساسیت این منطقه برای غرب وشرق به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران سبب کوشش برای حضور مستقیم کشورهای بزرگ شده است که برخورد کین آمیز را شدنی می سازد، این پدیده سیاسی ناشی از سقوط ژاندارم منطقه و نبودن کشورهای جانشین بود. ایران بر تعدادی جزایر برخوردار از موقعیت ممتاز استراتژیک در تنگه هرمز و دهانه خلیج فارس حاکمیت دارد. از آن میان شش جزیره که زنجیره قومی دفاعی ایران تشکیل می دهند اهمیت بیشتری دارند این جزایر عبارتند از هرمز، لارک، قشم، هنگام، تنب بزرگ و ابوموسی که در فاصله نسبتاً کوتاهی از یکدیگر قرار دارند یک منهنی فرضی که این جزایر را به یکدیگر وصل نماید به درک برتری استراتژیکی ایران را در کنترل امنیت تنگه کمک بیشتری می کند. اما باید گفت استراتژیکی نتیجه پدیده مجرد نیست بلکه از یک واقعیت جغرافیایی، اقتصادی و حقوقی – اجتماعی منتج می شود.

استراتژیک ،خلیج فارس ، منطقه ، سیاست