رونق اقتصادي، بازار كار و طلاق: شواهدي از مناطق ايران طي دوره‌ي 90-1384

طلاق در واقع يكي از انواع آسيب‌هاي اجتماعي محسوب مي‌گردد كه امنيت خانواده را تهديد مي‌نمايد. آمارهاي موجود نيز نشان‌دهنده‌ي آن است كه با وجود تمام فرهنگ‌سازي‌ها و برنامه‌ريزي‌هايي كه براي افزايش ازدواج و پيشگيري از طلاق صورت مي‌گيرد، نرخ طلاق همچنان در كشور روند صعودي داشته است. اگرچه براي بررسي علل اين موضوع دلايل متعدد اجتماعي ارائه شده اما، بررسي دلائل اقتصادي احتمالي مؤثر بر طلاق، كم‌تر مورد توجه قرار گرفته و اين در حالي است كه مطالعات موجود در جهان، تأثير عوامل اقتصادي بر طلاق را تأثيري معني‌دار نشان داده‌اند. از ميان عوامل اقتصادي مؤثر بر طلاق، بازار كار و شاخص‌هاي آن به صورت ويژه مورد توجه محققين اين حوزه قرار گرفته است. از اين‌رو، هدف اصلي اين پژوهش بررسي تأثير رونق اقتصادي، تجلي يافته در توسعه‌ي بازار كار، بر نرخ طلاق مي‌باشد. براي بررسي توسعه‌ي بازار كار نيز از شاخص‌هاي چهارگانه‌ي نرخ بيكاري، نرخ اشتغال ناقص، سهم اشتغال بخش صنعت و نرخ مشاركت اقتصادي زنان در مناطق ايران استفاده گرديده و براي تخمين روابط، روش اقتصادسنجي پانل ديتا به كار گرفته شده است. نتايج اين بررسي حاكي از آن است كه متغيرهاي نرخ اشتغال ناقص، سهم اشتغال بخش صنعت و نرخ مشاركت زنان به صورت منفي و متغير نرخ بيكاري به صورت مثبت نرخ طلاق را تحت تأثير قرار داده‌اند. اين در حالي است كه رابطه‌ي متغير سهم اشتغال بخش صنعت و نرخ طلاق معني‌دار نبوده است. از نظر سياست‌گذاري ايجاد فرصت‌هاي شغلي به منظور كاهش نرخ بيكاري و نيز فراهم‌سازي زمينه‌هاي مناسب جهت افزايش اشتغال زنان مي‌تواند امنيت خانواده‌ها را افزايش و با تأكيد اين پژوهش نرخ طلاق را كاهش دهد.

رونق اقتصادی، بازار کار، نرخ طلاق