بررسی رفع نیازهای بصری در مسیریابی و جهت یابی عابران توسط روشنایی و نورپردازی

مسیریابی یک فرآیند هدایتی در محیط های شهری است. روشنایی و نورپردازی هم از اصول مهم در معماری و شهرسازی است که نقش بسیار عمده ای در جهت یابی و مسیریابی عابران و استفاده کنندگان از فضا دارد. عملکرد یک فضا یا موقعیت ایجاد می کند که روشنایی و نورپردازی به شکل های مختلفی در تمام معابر، به خصوص در معابر عابر پیاده به کار می رود. این تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی است که سعی در بررسی چگونگی به کارگیری ابزار های نورپردازی در روشنایی معابر پیاده برای دست یابی به جهت گیری و مسیریابی عابران را مد نظر قرار می دهد. ابتدا نیازهای بصری عابران مورد بررسی واقع شده و سپس تاثیراتی که روشنایی بر اطراف می گذارد و طی آن به کارگیری روشنایی و نورپردازی را در رفع این نیازها و پاسخگویی به آنها موثر می داند. سپس توصیه های کلی برای روشنایی بهتر در جهت رسیدن به اهداف دید مناسب برای مسیریابی و جهت یابی عابران در طول پیاده روی بررسی شده که در نتیجه تمام عوامل دخیل در نورپردازی اهم از زاویه نور، شدت، ارتفاع و حتی ویژگی های ابزارهای نورپردازی نیز در این امر بی تاثیر نیست.

نیاز بصری، مسیریابی، جهت یابی، عابران، روشنایی، نورپردازی.